Croyance

Gastenboek (2691)

• Umbra

  Haha, nee, als je kleine kinderen het verhaal zou laten lezen zitten ze voor de rest van hun leven met een trauma
  Ik was ook wel van plan het A5 te maken hoor, maar het zou ook wel grappig zijn om een normaal boek in de winkel te zien liggen van A4
  
  Ik ben elke keer bang dat hij het doet. Maar het moment waarop hij het zei was een moment dat hij het echt even niet meer zag zitten. Het was de zelfde dag als die dag dat ik mijn broer buiten opgesloten had.
  Ik ben eerder bang dat mijn vader mijn broer iets aandoet. Hij ziet zelf wel dat zelfmoord niks op zou lossen en dat hij ons er dan nog steeds mee laat zitten, maar als dit zo door gaat zie ik het nog wel eens gebeuren dat hij zijn zelfbeheerzing verliest en mijn broer iets aan doet.
  Toen ik alles nog binnen hield was ik nog jong (niet dat ik dat nu niet meer ben ), ik was elke keer bang dat ik een grote mond zou krijgen als ik iets zou zeggen. Zo heeft mijn vader mij ooit eens laten kiezen tussen hem en mijn broer (ik ws 6 ofzo) en toen ik zei dat ik vond dat mijn broer gelijk had, stelde ik hem behoorlijk teleur. De blik die hij me toen wierp, vergeet ik sowieso nooit meer. Ik ben een papa's kindje en als je vader dan duidelijk teleurgesteld is.. dat is niet echt iets wat je ooit nog vergeet. Toen de eerste uitbarsting kwam, maakte het me allemaal helemaal niks meer uit.
  Die keuze kan ik mijn moeder wel geven, maar dat is iets wat ik zelf niet zou kunnen. Mijn moeder heeft al eens al mijn broers spullen het zolderraam uit gegooid en nog bleef hij. Hij heeft die spullen nog steeds niet terug. En als ik tijdelijk bij mijn tante ga wonen, zou ik zelf problemen krijgen. Ik kan heel erg slecht tegen veranderingen en bij iemand logeren werkt al helemaal niet voor mij, dus tijdelijk bij mijn tante gaan wonen zou de situatie voor mij in elk geval niet beter maken.
  Dat is dus nog iets leuks.. Het is niet mijn vader die wilt scheiden, alles behalve, mijn moeder wilt het. En dan gaat ze er doodleuk bij dreigen dat ze mij dan meeneemt. Het is gewoon ongelovelijk in dit huis..

  1 decennium geleden
• Umbra

  Tja. Maar kinderboeken zijn wel A4 maat. Dus wie weet zouden er wel nieuwsgierige mensen zijn die het toch kopen.
  Qua bladzijdes wil ik gewn minimaal 3 blz. wat 6 in A5 zou zijn ongeveer. Mijn langste hoofdstukje heeft geloof ik 6 blz. in A4.
  
  Haha, klopt.
  
  O, sorry, ik zei het blijkbaar wat vreemd. Ik bedoelde dat mijn vader it heeft gezegd dat hij uit het raam zou springen als dit lang zo door zou gaan.
  Bij mijn broer hoop ik gewoon dat zijn stomiteiten ooit zijn einde betekenen. Begrijp me niet verkeerd, ik geef om hem, maar de tijd dat hij in de gevangenis zat, was de beste tijd uit mijn leven. Hij zeurd altijd dat hij vanaf zijn 13e geen normaal leven heeft gehad, ik heb nooit kind kunnen zijn.. Hij is zelf opgegroeid zonder vader en hij wilt mijn vader van me af nemen. Hij zou er een moord voor doen als dat mijn vader in de gevangenis zou krijgen.
  En we zien de ernst van de situatie wel degelijk. De enige reden dat hij hier nog is, is omdat mijn moeder haar "zoon" niet zomaar op straat kan zetten. Mijn tante heeft me een jaar geleden haar huissleutel gegeven zodat ik naar haar toe kan wanneer ik maar wil en zodra er ruzie is hier. Ze komt elke week een keertje langs om te controleren hoe het hier gaat. Mijn vader heeft geen idee meer hoe hij hier mee door kan leven en is op dit moment tot alles in staat. Mijn moeder staat er een beetje bij en is altijd wel partijdig, ze ziet niet hoe hij alles kapot maakt (al begint dat steeds meer), maar ze ziet wel dat hij ziek is en dat het uit de hand loopt.
  En mijn ouders kennen mijn gedachten. Ik heb ooit tegen hem geschreeuwd dat hij zelfmoord moest plegen waar ze bij waren. Mijn vader schrok ervan en probeert me zoveel mogelijk buiten alle ruzies te houden. Mijn moeder heeft de dag erna een gesprek met me gehad en daarin heb ik haar uitgelegd dat het niks met haar opvoeding te maken heeft (want ze dacht dat ze een slechte moeder was) en dat het alleen maar met hem te maken heeft.
  Het heeft 12 jaar geduurd voordat ik er iets van heb durven te zeggen. Heel af en toe was er een uitbarsting van mijn kant, maar dat was meer uit angst dan wat anders. Het jaar dat Ukkie is ingeslapen was het eerste jaar dat ik echt een grote mond begon te krijgen. Elke keer als er ruzie was, kon ik niet bezig zijn met mezelf of de ruzie, maar was ik bezig met een klein hondje dat trillend van angst op de bank lag. Niemand kon die dag dan nog bij haar komen behalve ik. Toen Ukkie dood was, hoefde ik me daar geen zorgen meer over te maken en ben ik enorm uitgebarsten. Alle woede die er ooit in zat, de woede die ze bij me opwekte als ik Ukkie zo had zien trillen, kwam eruit. Die woede is er nog steeds niet helemaal uit en hoe erger het wordt, hoe erger die woede wordt. Het moest er gewoon een keer van komen dat ik geen hoop meer voor die hufter (sorry voor mijn woord gebruik) had.

  1 decennium geleden
• Synthopia

  Nou, ik ben vandaag zo ziek geworden dat ik echt ziek ziek ben nu. Ik heb nog extra spirulina geslikt in de hoop dat ik het nog kon uitstellen, maar blijkbaar was twee week uitstellen het maximum. Er zal morgenochtend wel weer ruzie komen, maar ik kan zo echt niet naar school. Mijn hoofd voelt alsof het op ploffen staat en ik ben duizelig zodra ik opsta. Ik denk dat alles met de stress om school erbij me iets teveel is geworden.
  Ik zal morgen pas antwoorden, aangezien ik nu niet meer op mijn laptop wil. Ik zal wel gewoon 's ochtends blijven activeren.
  Veel plezier met Natacha in je appartement en met die vriend (:

  1 decennium geleden
• Umbra

  Haha, klopt. Het zou er wel heel leuk uit zien. Een boek in A4 vorm
  Ik heb op dit moment 9 hoofdstukken. Ik probeer minimal 3 blz. per hoofdstuk te doen.
  
  Ik snap die mensen nooit eigenlijk.. De meeste mensen staan me altijd raar aan te kijken als ik ze zeg hoeveel knuffels ik heb, maar het varkentje wat ik gekocht heb, heb ik dankzij een vriendin gekocht. Ze doet elke keer haar best om me dingen te laten kopen
  
  Ja.. Net begon hij weer.. En ls mijn vader het ermee gehad heeft, loopt hij naar boven en ben ik doodsbang dat hij iets stoms doet.. Hij heeft ooit eens gezegd dat hij zelf nog eens uit het raam springt...
  Als ik eerlijk ben (hoe bot en oneerlijk het ook klinkt) hoop ik elke avond of elke keer als hij het huis uit gaat, dat hem iets overkomt. de wereld lijkt het ook met me eens te zijn want hoe vaak hij wel niet in een beschoten bus heeft gezeten is gewoon bijna eng..

  1 decennium geleden
• Umbra

  Nou er komen ook wel wa fantasieachtige stukken in voor en hoe verder je komt hoe meer je die krijgt, maar het is realistiser dan het verhaal dat ik naar de uitgever wil sturen.
  Veel eraan veranderen kan ik niet. Maar sowieso schrijf ik voor mijn gevoel altijd heel kinderlijk, wat volgens andere dan weer helemaal niet zo is. Maar er iets aan veranderen kan ik niet. Het is niet meteen heel saai of zo, maar gewoon voor mijn gevoel. Het is moeilijk uit te leggen..
  Op A4 ben ik (geloof ik, heb alles op mijn usb-stick en externe harde schijf staan) bij 40 blz.
  Bij welk hoofdstuk ben je dan?
  
  Haha, weer iets wat we gemeen hebben
  Maar ik kan mijn knuffels niet eens meer tellen. Ik heb mijn hele bed vol liggen, mijn knuffels hebben meer ruimte dan ik. Ik heb een zak van twee meter lengte en breede en 40 cm hoogte die niet eens meer dicht kan omdat er zoveel knuffels in zitten. Dan heb ik nog een stuk of 7 dozen waar knuffels in zitten en nog een zak die iets groter is dan de andere zak en die kan ook niet meer dicht. En dan heb ik nog een paar knuffels door het huis dwalen.
  De laatste keer dat we telde kwamen we geloof ik rond de 1000 uit (met alle kleine knuffels + sleutelhangers meegeteld).
  De reden dat ze zo dierbaar voor me zijn komt meer omdat in de tijd dat ik echt gepest werd en al mijn vrienden me in de steek lieten, ik er ook niet echt met mijn familie over kon praten en dus bleven mijn knuffels over, waardoor ze een soort familie zijn geworden.
  Klopt, en dan te bedenken dat hij de hele buurt bij elkaar schreeuwt als je maar naar zijn slaapkamerdeur wijst.
  Het is hard, maar hij verdient het. Hij gedraagd zich niet als mijn broer of überhaupt als familie. Sterker nog, als mijn moeder zegt dat hij iedereen die hij lief heeft van hem afduwd, zegt hij dat hij niks om ons geeft. Dus het is ook zijn eigen keus geweest.
  Dank je. Luisteren is al helpen ^^

  1 decennium geleden