pasfoto

Croyance

Laatst online: -

Sam

Croyance is offline

In de wolken.

115

Dromen.

lijst






magic begins when you open a book.


The happiest people don't have the best of everything, they just make the best of everything.

1 decennium geleden

1 jaar geleden

1 maanden 1 weken

23025 [24 uur]

0

2

0

2

0

605

702

4785

334

2491



6 Creaties van Croyance

Gastenboek (2691)

  • Umbra

    Mijn ouders hebben het er niet zo op.. Voornamelijk mijn moeder, die zou meteen aan komen zetten met "ja maar ze zijn toch dood en straks verstoor je hun geest." En ik heb geen zin in een discussie die toch nergens heen gaat.
    Niks hield me tegen, ik was me er gewoon niet van bewust dat ik er zo dichtbij was.. En de kans dat ik de komende jaren nog een keer in Parijs kom is minimaal....

    Precies.. De enige mogelijkheid is (als hij het niet zelf is geweest), dat het een nakomeling is uit de familie, maar in dat geval kan hij onmogelijk aan het poeder of het boek zijn gekomen (tenzij hij een of andere magische bol heeft die hem verteld waar het VERDWENEN boek gebleven was..)
    En dat is het probleem. ik kan helemaal niks over hem vinden, weet dus ook niet wie hij is of waar dat boek vandaan komt.. Misschien moet ik daar eerst achter zien te komen.

    Wel eens gehoord, maar ik zal het straks lezen. Dan kan ik er zelf ook over oordelen XD

    Geeft niet. Ik kan me er wat bij voorstellen. Maar is er al enigszins verbetering of gaat het alleen maar slechter/blijft het hetzelfde?

    1 decennium geleden
  • Umbra

    Ik heb nog een keer gekeken naar de bron die je me stuurde en er stond iets in wat de legende alleen maar meer aanneembaar maakt.

    Tijdens de regeerperiode van Louis XIII, in de eerste helft van de zeventiende eeuw, zou een nakomeling van Flamel met de naam Dubois echter het boek en wat projectiepoeder geërfd hebben. Met de koning zelf als getuige gebruikte Dubois naar verluidt het poeder om ballen van lood in goud te veranderen. Deze ontzagwekkende prestatie trok de aandacht van de machtige Armand Jean du Plessis - algemeen bekend als Kardinaal de Richelieu - die eiste om te weten hoe het poeder werkte. Maar Dubois was slechts in het bezit van wat poeder van zijn voorvader en kon het boek van Abraham de Jood niet lezen.


    Om te beginnen is het al vreemd dat er een nakomeling is van Flamel. Nicolas heeft zelf geen kinderen gehad, net zo min als zijn vrouw. Ze hebben hun hele familie buiten gesloten, dus hoe, in hemelsnaam, komt die zogenaamde nakomeling aan het poeder of het boek? Flamel heeft niks aan zijn familie geschonken na zijn "dood", sterker nog, zoals al in diezelfde bron staat, het boek is nooit terug gevonden..
    Ten tweede, ook weer in die bron staat dat Flamel het poeder enkel kon gebruiken door de aanwijzingen uit het boek.. Dus leg me dan eens uit hoe een nakomeling wel onedel metaal in edel metaal kan veranderen, maar het boek niet kan lezen?
    Nog zoiets vreemds, ik heb wel al eens eerder over dat boek van Abraham de Jood gevonden, maar nooit iets over Abraham de Jood zelf.. Alsof die man nooit heeft bestaan.

    En hier staat misschien nog iets wat je nog niet wist/hebt gevonden:

    http://nl.wikipedia.org/wiki/Perenelle_Flamel

    1 decennium geleden
  • Umbra

    Het heeft erop gestaan, ja.. Maar het was niet helemaal een formule.. Het was ongeveer een formule. Ik kan het niet helemaal uitleggen.. Maar je hebt wel gelijk, het risico daarmee is alleen dat de kans dat mijn ouders erachter komen, groter is. En ik ken hun reactie.. Ze haten het als ik dit soort dingen doe..
    Haha, dankje.
    Ik had niet anders verwacht, soort zoekt soort, niet? XD
    Maar op welke sites heb je tot nu toe gezocht?
    Het meest frustrerend van alles is, is dat toen we vorig jaar in Parijs waren met school, ik de kans had om naar Flamels huis te gaan (is een restaurant geworden) en ik iemand zo ver had gekregen met me mee te gaan (wat al een wonder was, dat heeft me een half jaar gezeur gekost), ik er 1 straat vanaf was en ik dat niet eens door had.. Alleen in de buurt lopen van dat gebouw had al een hele hoop antwoorden kunnen geven, meer had ik op dat moment niet nodig gehad en ik heb het niet gedaan...
    Dat is waar, maar ook een hele hoop zal verwijderd zijn.. Het lijkt wel of je elke keer in cirkels draait. Het ene moment vindt je iets nieuws, maar dan kom je erachter dat die nieuwe informatie, niks aanvult voor wat je al had.
    Dat is het juist. Als ze het zouden vernietigen is er niks aan de hand. Dat zullen ze alleen nooit doen.
    Ehm.. Amerika, niet meer zo zeer als vroeger, maar deels nog wel. Rusland, China. En, ook al lijkt het er niet meer op, Engeland beschouw ik daar ook nog bij.

    1 decennium geleden
  • Umbra

    Ik denk dat als je zo lang leeft, het je ook moeite kost om menselijk te blijven. Dus mocht hij nog leven zal hij niet veel mee krijgen van alle ellende. Hij zal het horen, zien, maar het langs zich af laten gaan. Of hij is een enorme dwaas en is nog menselijk. In dat geval geef ik je gelijk.
    Als ik heel eerlijk ben, maken de dromen en de gewiste sites me ergens bang. Het lijkt wel of iemand me in de gaten houdt terwijl ik er mee bezig ben.
    En wat je zegt klopt, het is vreemd dat die formule nergens te vinden is. Nog vreemder, het stond er, het heeft voor twee weken op de wikipedia pagina gestaan. Ik kan het alleen nergens meer terug vinden, op geen enkele pagina.. Geen enkele taal..
    Haha, ja.. dat hoor ik vaker. De meeste willen niet eens iets weten van mijn obsessies. Sommige denken zelfs dat ik niet helemaal 100 ben.
    En dat hij een tempelier was/is klinkt niet eens zo vreemd.. Hij was een van de weinige, dan niet de enige, die in zijn tijd christelijk was.
    Vreemd genoeg heb ik nu het vermoeden dat ik binnen nu en twee dagen weer opnieuw ben begonnen.. Zo niet omdat we het er nu over hebben, dan wel omdat bij elk woord dat ik opschrijf ik een grote neiging krijg erachter te komen.
    Legendes hebben altijd een bron van waarheid, anders bestaan ze niet langer dan een eeuw.. Dus of het is geen legende, maar de waarheid en mensen zijn te bang om de waarheid te zien of er is een deel van waar..
    In welk geval ook, weet ik 1 ding heel erg zeker. Als de grote leiders erachter zouden komen wat de waarheid is, zouden ze in staat zijn om alles van Flamel te wissen of zo min mogelijk over te laten. Iets aan die gedachte maakt me alleen bang..

    1 decennium geleden
  • Umbra

    In een gewoon mensenleven zie je al dingen die je niet wilt zien. De een erger dan de ander. Maar je vergeet dat Nicolas geboren is in een een van de gevaarlijkste tijden. De Elizabethaanse tijd. Hij woonde niet in Engeland, maar de hele wereld kon haar aanwezigheid merken. Zeker Frankrijk. Hij zal meer dan genoeg hebben gezien, nog voordat hij 20 jaar oud was.
    Haha, onze definitie van eng, is duidelijk iets anders. Maar je hebt gelijk. Maar net zoals da Vinci, zijn de meeste verhalen pas ontstaan na zijn dood. De legende van Nicolas Flamel, is ook pas daarna ontstaan.
    Hm, ik was in eerste instantie niet van plan dit iemand te vertellen, behalve dan de persoon die me erbij geholpen heeft, maar op de een of andere manier heb ik het idee dat je dit moet weten.
    Je weet dat ik nieuwsgierig ben, niet altijd even erg en ik doe mijn best het niet te zijn, maar soms ben ik zo nieuwsgierig, dat ik zelf op onderzoek uitga. In 2009 begon ik, vanaf niks, met mijn, wat begon als iets wat ik meer uit verdeling deed, onderzoekje.
    Ik schreef alles in een klein notie boekje. Naam, geboortedatum, sterfdatum, beroep, alles. Alles wat ik kon vinden tenminste. Toen ik erachter kwam dat ik niet bereikte wat ik wilde bereiken, riep ik de hulp van een vriendin in. Samen zijn we letterlijk alle sites afgezocht, maar elke keer als zij een site wilde laten zien, was hij verwijderd. Toen we erop zijn gaan letten, bleken de meeste sites verwijderd te worden na exact 100 views. Alles wat zij dus had gelezen, wat ik nog niet had, kreeg ik maar vaag van haar door. In 2011 was ik ervan overtuigd dat ik niks meer ging vinden wat iets toe zou voegen aan wat ik al had en dat ik maar genoegen moest nemen met de verhalen die ik had gelezen en had gehoord. In datzelfde jaar, een paar maanden nadat ik het opgegeven had, kreeg ik dromen. Zowel gewone dromen als nachtmerries. In eerste instantie dacht ik dat ik teveel bezig was geweest met Flamel. Op een gegeven moment had ik geen andere dromen meer en meer instinctief dan wat anders, wilde ik het notitie boekje, dat onder mijn kussen ligt, weggooien. Vergeten dat ik ooit was begonnen met mijn onderzoek. Ik kon het alleen niet.
    Niet dat ik gehecht ben aan dat boekje, echt niet, iets hield me gewoon tegen. Alsof iemand me influisterde dat ik het niet op kon geven, mocht geven. Ik heb het boekje terug gelegd op zijn vaste plek en heb een poging gedaan verder te zoeken. Ik heb toen een waarschijnlijke formule gevonden. Waarvoor weet ik nog steeds niet en om eerlijk te zijn heb ik de hulp nodig van iemand die verdomde goed is in scheikunde om daar achter te komen. Maar daarna vond ik weer niks meer. Ik vergat mijn nieuwsgierigheid over Flamel en het boekje onder mijn kussen zag ik alleen nog als ik mijn kussen opschudde of mijn bed verschoonde. Ik dacht er niet meer aan wat erin stond en de neiging om terug te lezen wat ik had, verdween met elke dag een stukje.
    In 2012 liep ik een aantal dagen stage in Lent, waar ze bezig waren met een opgraving. Toen een van de archeologen me vroeg wat ik in mijn vrije tijd deed, gaf ik een simpel antwoord; lezen, schrijven, tekenen. Het was de waarheid en ondanks dat keek hij me aan alsof ik iets voor hem achter hield, alsof ik tegen hem loog. Hij ging er niet over door, maar aan het einde van die dag, kwam hij naar me toe. Hij had zijn trein al gemist en we waren nog maar met zijn 5e op het terrein om op te ruimen. Wij waren de enige twee bij een bepaalde kuil. Hij zei me dat zelfs als ik niks kon vinden, het soms beter was door te zoeken. Ik heb vijf minuten voor me uit gestaard. Ik heb nooit iemand verteld over mijn kleine onderzoek. Niemand behalve die vriendin en zelf zij weet niet eens dat ik na mijn eerste opgeef poging door ben gegaan. Mijn ouders weten het nog niet eens. Ze weten niet eens dat ik dat notitie boekje heb.
    Misschien komt het door dit, dat ik er zo stellig van overtuigd ben dat hij het overleefd heeft.
    Iemand die zolang leeft, krijgt een steeds beter geheugen, is minder lui dan mensen geboren in deze eeuw. Hij heeft zintuigen die waarschijnlijk nog ingesteld zijn op de tijd dat hij "leefde". Als er een standaard formule is en hij heeft het voor elkaar gekregen die geheim te houden, te onthouden, leeft hij nog.
    Maar ik ken dat verhaal geloof ik.. Het klinkt tenminste bekend..

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen