Croyance

Gastenboek (2691)

• Synthopia

  Hmm, ik weet het niet. Wat bedoel je precies met mislopen? Eerlijk gezegd denk ik ook dat je niet te hard moet worden. Het lijkt me niet goed, en ergens krop je wel alle gevoelens op. Blijf er in ieder geval alsjeblieft over praten.
  
  Oh, dat is wel jammer dan ja. En al helemaal jammer als het je idool was ;o Is ze nog steeds je idool of niet meer?
  
  Oh, eerlijk gezegd vind ik regeltjes ook gewoon dom hoor. Als je de taal maar spreekt, toch? Daarmee is het Chinees veel makkelijker. Dat is gewoon woorden. Héél veel woorden, maar zo goed als geen grammatica. Net zoals dat we nu met Nederlands begrijpend lezen hebben. Maar wanneer gebruik je dat in het echte leven? Juist, nooit. Tenzij je bij een uitgever gaat werken.
  
  Hmm, dat is niet bepaald handig. Weet de dokter ook geen oplossing? Wanneer kan je vader trouwens naar Bourbon? (Het was toch Bourbon? Of heb ik het nu helemaal verkeerd onthouden? ;o)
  
  Nu zeg je me toch iets Ik hoop werkelijk dat het niet waar is. Als het waar is, heb ik wel echt een probleem. Ik kan zéér slecht Chinees Ik zou me daar werkelijk nooit redden! Ik ben zo goed als Nederlands, dus dat kunnen ze me echt niet maken. Maar ik ben nog geen 18, dus ik zou hoe dan ook met mijn ouders mee moeten >.< Tenzij mijn voogdij wordt overgedragen aan een ander, maar dat zouden mijn ouders toch niet doen. Dat zou op zich ook wel verklaren waarom mijn ouders na meer dan 20 jaar opeens weer naar China zijn gegaan. Mijn moeder heeft daar nog een huis. Die is inmiddels niet meer bewoonbaar, maar de grond is nog steeds van haar. Ze zou best kunnen hebben geregeld dat het huis weer werd opgeknapt EN MIJN VADER DIE ONS MEE NAAR CHINA WOU NEMEN O.O O God, ik hoop werkelijk dat het niet waar is. Dan ga ik werkelijk iets bedenken om hier te kunnen blijven. Maar ik zou niet weten wat Ik hoor gewoon thuis in Nederland, niet in China. Ik heb ook niks met China. O God Mira, hier zeg je me toch wat. Ik hoop echt dat het niet waar is, maar nu ben ik in ieder geval voorbereid op het ergste.
  Ik weet het! Ik denk dat ik sowieso weer een beetje terugval in vroeger. Gevoelens opkroppen, negeren.. Het gaat haast vanzelf.. Soms herken ik mezelf echt niet meer. Zo vaak dat ik in paniek raak als ik een vraag krijg en flashbacks van de politie. Ik wil er niet aan terugdenken, maar het komt terug..
  Inderdaad (: Ik heb momenteel ook wel echt genoeg van jongens. Niet dat ik ze haat, maar ik zou ook geen relatie willen. Ook niet met Jordy, zelfs als hij me leuk vond. De gedachte van hoe Chris deed, is genoeg reden voor mij om er een heeele tijd niet aan te beginnen.
  
  Haha, dank u (: Ik zal er nog even naar kijken. Misschien kan ik er wat uit halen en omheen schrijven. Dat vind ik eerlijk gezegd ook wel leuk Schrijf ik toch nog een beetje aan het verhaal, maar blijft het wel van jou door het echte hoofdstuk. Misschien iets in de trant van dat je nog wel hebt dat Eden vindt dat Ludvik veranderd is en dat ene met afknapper

  1 decennium geleden
• 1ABC1ABC

  dankjewel ik schrijf niet zo veel in mijn vrije tijd, maar ik lees heel veel, dat is dus ook een beetje oefenen en ik word blij als we iets moeten schrijven als huiswerk, en maak er dan ook echt werk van dus ik oefen genoeg. ik was ook nog van plan een story te schrijven over een gepest meisje, maar na twee hoofdstukjes op word heb ik er ineens veel minder zin in. Ik heb wel ooit op word een paar boeken van over de 100 bladzijden geschreven, dat was in groep 6 en 7 maar daarna had ik een periode van één en een half jaar waarin ik geen toetsenbord meer kon zien. Maar ik ben van plan OOIT een boek te schrijven, en ik heb positieve dingen gehoord van leraren over dat idee, dus ik denk/weet bijna zeker dat als ik dertig ben ik minstens één boek heb geschreven . P.S Tot nu toe zijn jouw story's en die van Draculea mijn lievelings-story's , maar ik ga waarschijnlijk vanwege de grotere bergen huiswerk pas om de paar dagen iets lezen. {behalve als ik heel erg veel vooruit werk natuurlijk}

  1 decennium geleden
• Synthopia

  Ik heb het nu aangepast. Het stukje tekst heb ik nu bij de inleiding en ik heb een stukje uit het volgende hoofdstuk gehaald. Je moet maar even kijken of je het goed vindt of niet. Commentaar is welkom (':

  1 decennium geleden
• Synthopia

  Niet echt verbaasd, ik vond het gewoon heel erg interessant Altijd leuk om meer te weten te komen (: Overmorgen is goed hoor. Ik zal morgenavond even kijken welk stuk ik eruit ga halen om erbij te zetten. Morgen ben ik vanaf 9 uur weg naar een klasgenoot om aan een project te werken, en dat gaat waarschijnlijk wel tot in de avond duren. Je loopt niet achter hoor. En het is begrijpelijk dat het verhaal nu niet de eerste plaats krijgt. Iedereen zou dat begrijpen als je het zou uitleggen. Je moet je niet zo druk maken om het verhaal. Het is al geweldig dat je wel elke dag nog een hoofdstuk hebt om te plaatsen.
  Dat klopt, ik zat ook heel erg te twijfelen of ik er iets van moest zeggen of niet. Maar uiteindelijk toch maar niet gedaan. En mijn moeder weet zelf ook wel heel erg goed dat alcohol en medicijnen niet samen gaat. Daarna is ze ook haast direct op de bank gaan liggen slapen, en nu ligt ze boven. Ik weet eigenlijk niet echt wat ik moet doen. Aan de ene kant ben ik helemaal in paniek omdat ik wéét dat er iets ergs aankomt. Aan de andere kant denk ik, ach, laat ze toch lekker stikken. Je bent niet hun moeder, ze kunnen heus wel voor zichzelf zorgen.
  Ik weet het niet meer, dit is de reden dat ik alles direct vergeet. Ik wil het gevoel van angst niet kennen en herkennen. Ik wil niet zo hard mogelijk proberen de tranen in te houden, uit angst voor hetgeen dat komen gaat. Ik wil later niet weten hoe bang ik was voor dat wat er is gebeurd. Mijn ouders hebben nog nooit zo raar gedaan. Zelfs niet toen mijn moeder weg wou gaan bij mijn vader. Zelfs niet toen mijn vader opeens naar China ging.
  Ik weet dat huilen oplucht, maar ik kan het niet. Ik wist al dat het niks zou kunnen worden, dus heb ik mezelf alsnog verdriet bespaard. Ik heb meer de neiging om te gaan huilen om mijn ouders. Uit angst, wanhoop en onwetendheid. Ik weet niet wat ik moet doen, hoe ik moet doen. En dan lijkt het ook nog eens dat mijn verleden terug komt met herinneringen. Ik heb het expres weggestopt. Als ik dat de hele tijd bij me draag, zal het veel te zwaar zijn. Ik wil niet herinnerd worden aan alles wat er is gebeurd. Ik dacht dat ik opnieuw kon beginnen, zonder de last, maar blijkbaar was dat maar voor korte duur.

  1 decennium geleden
• Synthopia

  Ja leuk idee! Ik vind het leuk om te lezen, en dat zullen de lezers ook vinden! Echt een leuk idee (: Als je die dan overmorgen gaat doen? Of in ieder geval kan voor morgen nog gewoon een gewoon hoofdstuk. Dan heb je morgen de tijd om er over na te denken.
  Fijn dat het goed gaat, al lijkt het me wel heel druk met de familie.
  Tja, het is niet anders he (: Het is jammer, maar goed, het leven gaat door. Het klinkt misschien wat bot,maar dat betekent niet dat ik er niet verdrietig om ben. Maar eigenlijk wil ik er gewoon niet aan denken. Dat verandert het niet. Daarnaast heb ik het vermoeden dat er hier thuis nog meer problemen spelen. Mijn moeder slikt opeens weer medicijnen en drinkt alcohol. Normaal drinkt ze alleen alcohol als er bezoek is, en pillen neemt ze normaal ook nooit. Ook geen pijnstillers. Misschien ben ik te argwanig, maar ik heb echt het gevoel dat er iets slechts of niet leuks gaat gebeuren.

  1 decennium geleden