Croyance

Gastenboek (2691)

• Synthopia

  Ja, inderdaad, en ze heeft het niemand verteld. Alleen haar beste vriendin, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik niet weet of haar beste vriendin wel echt bestaat. Het rare is dat ze werkelijk heel erg kinderlijk is, ze zei me dat haar vriendin haar had geleerd wat 2+2 was en dat ze zich toen eens slim voelde, het antwoord bleek 22 te zijn.
  Ik wil nou niet tegen haar liegen, aangezien ze dat heus wel door zal hebben, maar ik zie nu eenmaal de schim niet, dat is het enige waar ik over lieg tegen haar. En blijkbaar scheldt hij ook heel veel op mij, doordat ik haar zeg dat ze niet naar hem moet luisteren, maar dat doet mij dus totaal geen pijn, aangezien hij voor mij niet bestaat.
  Het rare is wel dat je heel vaak hoort dat schizofrene mensen wel eens een ''heldere'' bui hebben, maar dat heeft zij dus nooit. De schim is er altijd.
  
  Wel handig dat je nu ook snapt wat de spreektaal-fout is.
  Maar een stuk minder dat je een writersblock hebt. Ik denk dat het wel goed voor je is om een beetje afstand van het verhaal te doen. Je hebt er ook wel heel veel tijd en energie in gestoken, en dat er nu blijkbaar nog heel wat fouten in zitten, maakt het er niet leuker voor jou op. Het is beter om wat rust ervan te nemen en dan later weer goed uitgerust eraan verder te gaan dan dat je nu eraan zit te werken en het helemaal niet meer leuk vindt. Daar zal het boek ook niet veel beter op worden. En ik weet dat je zelf een tijdslimiet hebt, maar het is echt niet erg als het uitgesteld wordt.
  Van die verwijten moet je je niks aantrekken. Je weten gewoon niets beters te zeggen of zijn gewoon jaloers. Je weet waarvoor je het doet, en op het einde zullen ze allemaal verbaasd zijn dat het je wel gelukt is.
  
  Ja, dat vind ik dus ook. Het is net alsof ik geen respect verdien en niet dezelfde rechten heb als zij. Als ik in hun spullen zou rommelen, zouden ze het ook niet goed vinden. Mijn moeder doorzoekt mijn kamer nu elke dag, waardoor ik gedwongen ben mijn schrift, waar alle ellende mee is begonnen, altijd met me mee naar school moet nemen. Ik vind het gewoon echt niet kunnen dat ze elke dag mijn spullen controleert alsof ik geen privacy heb.
  En de politie heeft natuurlijk gezien hoe erg mijn moeder het vond en heeft medelijden met haar. Terwijl ik juist het onverschillige kind ben dat haar ouders lijkt te verafschuwen.
  Ik probeer het, al is het eigenlijk echt heel moeilijk. Het is thuis gewoon een en al ellende en ik word alleen maar depressiever als ik thuis ben.
  
  Ik denk dat je daar wel eens gelijk zou kunnen hebben. Maar daar let jeugdzorg natuurlijk weer niet op. "Want thuis zijn, bij de echte ouders, is toch wel het beste voor het kind." Ze kijken niet naar hoe het gaat met jou en het pleeggezin, want daar moet je toch weer zo snel mogelijk weg, ze kijken naar hoe ze jou zo snel mogelijk weer thuis kunnen krijgen.
  Ja, ik heb er nog niet negatief over gedacht. Het is alleen jammer dat het effect niet heel lang duurde. Een tijdje nadat ik thuis was, voelde ik me alweer helemaal ellendig en dat is nog steeds niet weg gegaan.
  Dat weet ik, maar niet de mensen die verplicht moeten helpen.

  1 decennium geleden
• Umbra

  De dokter wilde niet eerder iets doen, omdat ze eerst dachten dat het van mijn rib af kwam en dan kon het nog zijn van een kneuzing die ik twee jaar geleden heb gehad.

  1 decennium geleden
• Umbra

  dikke en dunne darm, milt, maag voor een klein deel.. Een hele hoop dus

  1 decennium geleden
• Umbra

  Ja. Heb al een jaar á twee last van mijn rib (dacht ik) maar het blijkt er net onder te zitten. de 28e moet ik een echo laten maken.. Sta er niet zo om te trappelen eigenlijk..

  1 decennium geleden
• Umbra

  Een beetje een vreemde vraag, maar heb jij ooit een echo gehad? (niet zo een zwangerschaps ding)

  1 decennium geleden