Amonaris

Gastenboek (116)

• IrishNialler

  Dit kwam zomaar in me op en ik wilde het niet online zetten als gedicht maar dacht aan jou.
  
  Daar sta ik dan moeder ziel alleen,
  In een koude en ijzige witte omgeving van sneeuw.
  Er is niemand die me opwarmen kan,
  Die me kan laten lachen of me veilig kan laten voelen.
  De koud van de sneeuw is te overheersend,
  Ik kan me niet bewegen, ik ben bevroren,
  Alles wat ik wensen wil is een warmte,
  Een kachel, vuurtje of een knuffel het maakt niet uit
  Iets wat mijn tenen kan laten ontdooien
  Iets wat mij een glimlach kan geven
  Ik voel iets veranderen in mijn lichaam
  Het word warmer er borrelt liefde op in mijn buik
  Daar kom je dan aan
  Je omhelst me, maakt me veilig en helpt me
  Mijn lichaam ontdooit en alles kan weer bewegen.
  Dit moment zal ik nooit meer vergeten
  Jij die me laat ontdooien
  Jij die me gelieft laat voelen
  Jij die me de knuffel van mijn leven gaf
  De knuffel die me redde van een onderkoeling
  De knuffel die me redde van de dood en een hoop ellende.
  

  

  
  
  Dankje dat je me de reddende knuffel gaf.
  
  xxxxx yvonne

  9 jaar geleden
• Liebrecht

  Julian, how are you?

  1 decennium geleden
• Memorie

  Heeeey boyy, ik heb lang niet meer met jou gesproken. Enigste wat ik wil zeggen is: Hayy.

  1 decennium geleden
• IrishNialler

  Waar the fuck ben je
  https://vine.co/v/OaeDrYrdFt2
  gahahahahahaa echt niall

  1 decennium geleden
• IrishNialler

  Omg ready to run is uit

  1 decennium geleden