Kleine, vluchtige momenten
Die ik met jou deel.
Maar uit die kleine momenten
Halen wij heel veel.
We kijken elkaar aan,
Mijn hart klopt veel te snel.
Want na al die tijd zie je me eindelijk staan,
Nu zijn we eindelijk een stel.
Onze armen om elkaar heen,
Ik voel me zo goed,
We zijn helemaal alleen.
Jij geeft me kracht, jij geeft me moed.
En ooit zal dit moment aflopen, maar nu nog niet.
Wij zijn samen, ik geniet.
Na honderden duizenden jaren
Verloor de prinses al haar haren.
Zij was dus heel boos
En voelde zich koos.
Zij liet al haar haren maar varen.
Ik moet deze twee morgen inleveren, en voor die tweede was ik echt inspiratieloos 
Het moest een limerick zijn...
Hebben jullie ook ooit gedichten moeten schrijven voor school? En zo ja, kreeg je daar toen een goed cijfer voor?
This is the part of me, that you're never ever gonna take away from me.
