Ik moest voor school een gedicht maken over een gebeurtenis in mijn leven. Ik heb het voor mijn overleden opa geschreven. 'T zijn nog maar 8 regels, moeten er 20. Er komen er dus nog meer bij, maar is 'ie tot nu toe wel goed? Ben er echt heel lang mee bezig geweest..
I remember opening the door
To meet a soldier barely able to fight
In war with the fate and unjustice
Its armour purely made of white
I remember that black parade
Songs of sorrow and ringing bells
And raindrops’ prayers falling upon
That pearl caught in a wooden shell
Destiny is what you're supposed to do. Fate is what kicks you in the ass to make you do it.