Het einde van een lang verhaal - Stamcafé

Kennen jullie dat ook? Je schrijft een verhaal, het duurt maanden ondanks dat je elke week schrijft. En dan, voor mij na bijna twee jaar, stopt het. Het voelt zo vreemd. Je kijkt super lang uit om iets af te maken en dan is het opeens voorbij. Floepsie, weg dat eeuwige geschrijf aan dat onbeëindigbare.
Het is gewoon raar, na 250 hoofdstukken niet meer verder te hoeven:S.
Kent hier nog iemand dat?

---

wie met beide benen op de grond blijft staan komt geen stap verder

Nee, nog nooit zo ver geweest met schrijven. Maar wel in echte leven. Dat je op iets zolang hebt verheugd, en dan is het voorbij.

---

<3

StarWind schreef:
begin je dan epilogen te schrijven?

Nee, dan schrijf ik een nieuw verhaal waar het hoofdpersonage bijvoorbeeld dezelfde voornaam heeft. Zodat ik het niet te veel ga missen.

---

If you don't understand my silence, you will never understand my words.

Tragically schreef:
(...)
Nee, dan schrijf ik een nieuw verhaal waar het hoofdpersonage bijvoorbeeld dezelfde voornaam heeft. Zodat ik het niet te veel ga missen.

Handig!

---

wie met beide benen op de grond blijft staan komt geen stap verder

Ik maak nooit wat af, dus nee haha.

---

Everything is quiet, except for all the voices in my head that say your name.

Ik ben bijna bij dat punt, en het voelt inderdaad best vreemd :')

---

This is the part of me, that you're never ever gonna take away from me.