Sorry voor zeikverhaal
Ik heb op de basisschool heel lang bij een jongen genaamd Bas* gezeten en ik ben verliefd op hem geweest en hij ook op mij. Niemand was het ermee eens, want hij was populair en ik het verre daarvan. Dus hij nam met iemand anders en mij kon het eigenlijk niks schelen (ik wist waar ik aan toe was).
Nu zit hij sinds kort op mijn school, want onze scholengemeenschap heeft een bepaalde regeling voor alle 4 havo leerlingen. Al vanaf de eerste dag staart hij mij aan en ik probeer hem te negeren. Steeds als hij langsloopt kijk ik hem aan terwijl ik dat niet wil. Hij praat met zijn vriend over mij (roddelen kunnen jongens niet echt) die vorig jaar bij mij in de klas zat. Na al die maanden kijkt hij mij nog steeds met zo'n vage grijns aan. Een grijns die ik wel herken, maar waarmee ik dus niks kan. Het lijkt soms net alsof hij denkt dat ik veel verder gezakt ben.
Ik heb een vriendin van de basisschool en iemand anders gevraagd of ik het me verbeeldde, maar zij merkten het ook. "Hij kijkt je áltijd aan,"zeggen ze dan.
Voor het laatst zat ik met een paar vrienden op het binnenplein op school en hij ging daar ook zitten bij een paar vriendinnen van hem. Ik zag de bui al hangen en besloot maar heel erg met een paar mensen te praten, want ik wilde hem dus niet zien. Hij ging toen expres tegenover mij zitten en keek mij soms tijdens zijn gesprek aan. Weer ging ik naar iemand toe en vroeg aan haar of het aan mij lag, maar zij zei ook dat hij het uitlokt en net zo goed tegenover zijn vriendinnen kon gaan zitten ipv tegenover mij.
Nu heb ik dus geen idee wat ik tegen hem moet zeggen, want ik word het zat. Ik heb over een paar weken ook een reis met hem en hij is niet net zoals zijn vrienden van reis gewisseld. Ik praat nooit tegen hem, dus hoe of wat?
Today will be Girl's Day party with you~