Een sneak peak.
Ze haalde haar schouders op en keek me uitdagend in de ogen. ‘’Raad eens. Jij hebt geen manieren mannetje.’’
Ik knikte langzaam. ‘’Oh ja. Nu snap ik het.’’ Ik grinnikte en pakte haar hand. Ze leek even verbaasd. Zo verbaasd, dat ze geen tweede poging deed om zich los te maken.
‘’Het is soms gewoon schattig hoe brutaal jij kunt zijn dame.’’ Zei ik plagerig. Ze staarde me in de ogen en keek me weliswaar arrogant aan. Ze zei niets, dus vervolgde ik mijn zin. ‘’Heel schattig hoe je het probeert.’’ Ik trok haar dichter tegen mij aan. ‘’Maar helaas kun je er niets van, Rose.’’
Plotseling hoorde ik voetstappen in de richting van de hut. Rose trok zich vluchtig los en luisterde scherp. Ik hoorde stemmen met een lage klank. Het was een groep mannen. Althans, dat vermoedde ik.
‘’Ze moet hier ergens zijn.’’ Hoorde ik een stem zeggen. Ik fronste mijn wenkbrauwen en keek naar Rose, die keek mij voor het eerst met grote ogen aan. Het leek haast alsof ze bang was.
In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.
