Ik ben verdronken toen ik 19 was. Samen met vrienden aan het zwemmen in een meer en toen ik onder een oude omheining zwom raakten mijn jeans vast aan een bundel oude prikkeldraad. Onderwater vast geraakt en kon niet vooruit of achteruit tot ik uiteindelijk mijn adem niet meer kon inhouden, dan intens hoesten en slikken voor misschien well een halve minuut, en dan op het einde werd alles kalm en ik kon een beetje water inademen. De laatste 10-15 sekonden voordat it het bewustzijn verloren ben voelden eigenlijk prettig aan, ik weet dat dat raar klinkt. Hoe dan ook, het was niet echt pijnlijk. Juist voordat ik de eerste keer naar adem hapte was er een intens prikkelend gevoel in mijn longen, en ook krampachtige samentrekkingen van mijn longen of middenrif denk ik. Toen ik dan water inzoog, voelde ik een heel koud gevoel in mijn luchtpijp, maar dat was een korte pijn en dan blokkeerde mijn ademhaling en ik begon te hoesten en slikken, zonder echt veel water in te ademen. Dat was heel intens. Dan op het einde was het alsof mijn armen en benen verlamd waren maar ik kon nog zien en horen en ik was heel opgelucht dat ik eindelijk kon ademen...maar het was water...geen pijn en ook geen gevoel van paniek meer, juist zeer vreemd maar prettig gevoel dat ik kon ademen...dacht ik. Ik besefte heel goed dat mijn longen het hard werk vonden om dat "zware" water te pompen. Uiteindelijk werd alles rondom mij zwart en dan niets meer. Gelukkig voor mij had een vriend gemerkt dat ik problemen had en hij sleurde me eruit en blijkbaar begon ik onmiddelijk te hoesten en ik kwam bij bewustzijn toen ze me naar de kant brachten. Mijn vriend bracht me naar de dokter en een nachtje in observatie in het hospitaal en een lichte longontsteking voor een paar dagen tot ik weer 100% was.
Niet iets dat ik wil herhalen, maar ook niet zo "verschrikkelijk" als velen waarschijnlijk denken.