Vroeger hoorde ik altijd bij zogenaamde "populaire" groepje. Gewoon, omdat ik ze aardig vond. Alleen je moest daar elke dag afspreken en dan gingen we met zijn alle energy kopen. Als ik bijvoorbeeld een keer niet kon omdat ik moest trainen, kreeg ik allemaal gezeik.
Toen had ik besloten om niet meer bij die groep te horen. Ik was nog wel vrienden met sommige, maar ik weigerde gewoon simpel wel om elke dag af te spreken.
Toen ik naar het middelbare ging besloot ik ook dat ik niet bij de "populaire" wilde horen en heb ik mijn eigen groepje vriendinnen.
Maar op een of andere manier kent iedereen van het "populaire" groepje mij. En ook mensen die ik niet ken kennen opeens allemaal mijn naam. Ook al ken ik ze niet.
En stiekem, vind ik het best wel leuk om herkent te worden.
"Ignite, my love. Ignite."