Al van kinds af aan heb ik een fobie voor prikken. Het was altijd een vreselijke ramp, want ik liep altijd weg, begon te schreeuwen of te bijten en te slaan. Nou dacht ik dat ik daar wel overheen was gegroeid tot ik in de zomer door een wesp geprikt werd en dat gif eruit gezogen moest worden door zo'n zuigapparaatje. Maar het zag eruit als een grote prik, maar dan zonder naald. Nou ik ben letterlijk flauw gevallen van dat ding omdat het daarop leek.
Nou moet ik binnenkort, omdat ik de laatste weken telkens maar moe ben hoe vroeg ik ook naar bed ga en een vriend van me pfeiffer heeft, bloedprikken omdat mn moeder zich zorgen maakt, maar ik durf écht niet.
Iemand misschien een idee om een beetje van die angst af te komen? ;x
Don't wait for the perfect moment, take the moment and make it perfect.
