Oké, ik heb mijn dieptepunt bereikt. Vandaag had ik Zuid- Nederlandse. De laatste in de -15 (judo gaat op gewicht en leeftijd) En ik wilde perse bij de eerste vier komen want dan mocht ik naar het NK. De eerste wedstrijd won ik binnen 4 seconde. De tweede wedstrijd verloor ik nadat ik 3 minuten gewoon had gejudood en 2 minuten golden score (degene die als eerste scoort wint, maakt niet uit welke score) En ie verloor op scheidsrechter beslissing terwijl iedereen vond dat ik had moeten winnen. Daarna moest ik tegen een meisje waar ik zeker van kon winnen. Alleen ik maakte ik een fucking klote misstap en verloor. Ik was kei boos op me eigen en ging dus in een hoekje zitten.(heb BTW woede problemen) Dus toen kwam mijn coache en probeerde me op te vrolijken. Dat lukte niet dus liep ik de zaal uit en de hal in. Daar stond mijn moeder en ik ging zonder iets tegen haar te zeggen tegen een muur zitten. Toen probeerde mijn moeder en mijn coache me alle twee op te vrolijken. En voordat ik wist wat ik deed begon ik met mijn hoofd op de muur achter mij te bonken, die van steen was. Mijn moeder schrok zo erg dat ze me tegen hield anders had ik me eigen een hersenschudding gebonkt. Alleen het gebonk gaf me een fijn gevoel. Hoe dom dat ook klinkt. -.-
Toen moest ik omkleden en zat ik helemaal alleen in de kleedkamer. Nou ik mag van geluk spreken dat ik geen scherpe spullen had of dingen waarmee ik me eigen van het leven kon beroven anders had ik dat gedaan zo boos was ik. Het enigste wat ik had was een judoband en ik wist niet hoe je een goeie galg moest maken. Daar ben ik achteraf wel blij om.
Ik begon me eigen wel te bijten tot dat het begon te bloeden en daarna heb ik me een borstel geslagen en mijn haren er uit getrokken. Ik was zo boos. Toen kwam mijn moeder en vroeg of ik nog een herkansing wilde voor de -17. Ik knikte toen kleintje en begon te huilen omdat ik dacht dat ik mijn moeder had teleur gesteld. En toen was ik ten einde raad en liet ik mijn moeder mijn tand afdrukken zien en zei dat ik hulp wilde. Mijn moeder was daar mee eens en zei dat we die gingen regelen. Toen heb ik me omgekleed en ben stil in de auto gaan zitten. Toen we thuis waren ben ik naar boven gerend en me eigen opgesloten in mijn kamer. Ik heb allemaal zware spullen voor de deur geflikkert zodat hij niet open kan. Ik zit nu nog steeds op mijn kamer en moet me eigen er echt van weer houden om niet iets scherps ofzo te pakken.
Respect als je dit hele lange zeik verhaal heb gelezen
"Ignite, my love. Ignite."