Niet dat ze me slaat ofzo, of bedreigd, absoluut niet. Maar ik ben echt bang van haar. Niet van mijn mama zelf, maar vooral van haar manier van reageren.
Mijn mama heeft sinds ze klein was migraine aanvallen en ik heb dat van haar geërfd. Nu, ik ben dit schooljaar, en vorig schooljaar, al zeer vaak thuis gebleven doordat ik ziek was. En op den duur gelooft ze me niet meer als ik zeg dat ik ziek ben..
Maar dus, ik heb dus ook vaak last van migraine.. Ik heb als sinds maandag heel veel hoofdpijn maar ik ben toch tot en met gisteren naar school gegaan. Nu, vanmorgen wou ik echt niet naar school. Mijn hoofd voelde zwaar aan, mijn keel was super droog, als ik iets deed werd ik direct terug moe, mijn ogen waren zwaar enzoverder. Van mijn papa mocht ik thuis blijven dus was ik terug in mijn bed gekropen.. Maar op donderdagavond ga ik met mijn mama en tante zwemmen. Nu moet ik dat dus afbellen. Hoewel ik dat eigelijk niet wil, omdat ik, misschien als ik buiten kom in de frisse lucht en wat zwem in water me misschien veel beter ga voelen. Maar dan nog, als mijn mama me straks komt ophalen gaat ze vragen naar hoe school was, en dan moet ik haar vertellen dat ik niet geweest ben. Maar ze gaat sowieso weer denken dat ik komedie speelde met mijn hoofdpijn. Ze zegt altijd dat ik zwak ben op dat gebied, maar ik ben gewoon niet zo sterk op het gebied van pijn..
Nu, moet ik haar gewoon bellen en het vertellen? Of wachten tot ze me komt halen en dan de confrontatie aangaan?
Zijn jullie soms bang van jullie eigen ouders?
Mijn mama heeft sinds ze klein was migraine aanvallen en ik heb dat van haar geërfd. Nu, ik ben dit schooljaar, en vorig schooljaar, al zeer vaak thuis gebleven doordat ik ziek was. En op den duur gelooft ze me niet meer als ik zeg dat ik ziek ben..
Maar dus, ik heb dus ook vaak last van migraine.. Ik heb als sinds maandag heel veel hoofdpijn maar ik ben toch tot en met gisteren naar school gegaan. Nu, vanmorgen wou ik echt niet naar school. Mijn hoofd voelde zwaar aan, mijn keel was super droog, als ik iets deed werd ik direct terug moe, mijn ogen waren zwaar enzoverder. Van mijn papa mocht ik thuis blijven dus was ik terug in mijn bed gekropen.. Maar op donderdagavond ga ik met mijn mama en tante zwemmen. Nu moet ik dat dus afbellen. Hoewel ik dat eigelijk niet wil, omdat ik, misschien als ik buiten kom in de frisse lucht en wat zwem in water me misschien veel beter ga voelen. Maar dan nog, als mijn mama me straks komt ophalen gaat ze vragen naar hoe school was, en dan moet ik haar vertellen dat ik niet geweest ben. Maar ze gaat sowieso weer denken dat ik komedie speelde met mijn hoofdpijn. Ze zegt altijd dat ik zwak ben op dat gebied, maar ik ben gewoon niet zo sterk op het gebied van pijn..
Nu, moet ik haar gewoon bellen en het vertellen? Of wachten tot ze me komt halen en dan de confrontatie aangaan?
Zijn jullie soms bang van jullie eigen ouders?
This time i'm ready to run. Escape from the city and follow the sun.
