[RPG] Geen weg meer terug [5] - Speeltopics

Hoi. The Game.

Nummer 5 alweer :] Gaat lekker jongens. -kuch- Meiden.

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!

Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;

Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - Jamie
Goede vampier: Elif - Gawyn
Slechte vampier: Faith - Savoy - Odile

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

Lijst met mensen die niet willen dat hun personage door anderen wordt gebruikt.
(Als je niet wilt dat jouw personages af en toe door anderen worden gebruikt voor kleine dingetjes zoals simpele vragen dan moet je het melden en zet ik je hier neer!)
- nog niemand

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 12 feb 2011 - 20:13 ]

No growth of the heart is ever a waste

Lew blies geïrriteerd. 'Nog zo eentje...' snauwde hij vals met felle ogen tegen het nieuwe kind. Hij vroeg zich af waar ze maar vandaan bleven komen. En waardom ze allemaal zo door en door slecht waren.'En wat kan jij ? Ook pijningen ? De hersenen even uitschakelen ? Dromen oproepen? Kom op, wat is het?' Hij kreeg een slecht gevoel als hij naar het meisje keek. Ze was mooi en ze leek het goed te weten. En zo te zien had ze ook een behoorlijke krachtige gave. Hij was benieuwd wat het exact was, al leek het niet al te aangenaam te zijn. Maar dat was het eigenlijk nooit.

[ bericht aangepast op 25 feb 2011 - 18:25 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Slechte vampier.

'Wat laten zi-'

Het was koud, donker en het regende. De loods zag er verlaten uit, op een vijftal na.
"Je hebt ze vermoord en eindelijk heb ik je spoor gevonden. Ik ben voorbereid, Kazinsky." "Maar ik beter. Grijp haar." "Laat me los, laat me los!" "Je had het moeten laten rusten en je niet met zaken moeten bemoeien die je niks aangaan. Je zult een oneervolle dood sterven, Odile Lavossa. Dat is een belofte die ik je maak." "Laat me los! Wat doe- nee! Nee! Laat me gaan! Nee!" "Je bent zo mooi. Zonde. Erg zonde." Ik zag lust in zijn ogen en dat maakte me doodsbang. Want ik wist wat er komen ging. "Nee, alsjeblieft." Ik hield op met huilen, smeken, bidden want ik wist dat dit het einde was. Ik hoopte alleen dat hij me snel van kant maakte. "Jij ook, Serge? Volgens mij vindt ze het wel lekker." "Maar al te graag. Kom maar bij mij schatje." Het gebeurde niet. Het ging door en door. Ik voelde me koud, naakt en gebroken. Tot ik de ogen sloot en mezelf verloor door de pijn.

Ik hoor stemmen en zie vage beelden. Mijn lichaam is verlamd. Ik kan niets meer. Ik knipper een paar keer met mijn ogen en staar levenloos door de gang. Wat er zich rondom me afspeelt heeft nauwelijks vat op me. Te zwak. Te zwak om te vechten, te zwak om te leven.

[ bericht aangepast op 25 feb 2011 - 18:25 ]

No growth of the heart is ever a waste

Ik ga eten! Sorry... ik ben zo terug.

"If not later, when?" - André Aciman // call me by your name

Yue
Mijn goede humeur is op slag verdwenen en maakt plaats voor een naar gevoel in mijn maag. Ik kijk de nieuweling geschrokken aan. "Wat doe je? Wat is er gebeurd?" Dan kijk ik naar Odile, die op de grond gezakt is en angstig uit haar ogen kijkt. "Odile? Gaat het?" Er lijkt iets te veranderen in haar blik, en snel kniel ik bij haar neer. Ik pak haar bij de schouders. "Odile? Hoor je me?"

Savoy
Als ik gerommel op de gang hoor steek ik mijn hoofd uit mijn kamer. Er zijn duidelijk problemen. Fronsend trek ik me weer terug. Ik heb geen zin om me nu met de rest te bemoeien.

Oké. Even alles gelezen.


Elif - Goede Vampier.
Ik keek Lew aan en die stond te raden wat grace's gave was.
,,Ze laat je grootste angst zien of haalt je ergste herinneringen op.. iets in die trance.'' mijn stem klonk bitter, ik kende Grace nog maar net en ik voelde nu al pure haat voor haar.
,,Erg krachtige gave.'' ik keek kort naar Jamie.

Faith - Slechte Vampier.
Ik keek haar verbaasd na, haar cadeautje? Waarom gaf ze ons, of mij, een cadeautje? Wilde ze ons soms omkopen..? Ze was té aardig, terwijl ik erover nadacht liep ik terug naar mijn kamer.

Dewi - Mens.
Ik had zwijgend toegekeken en had geen flauw idee wat ik nu moest zeggen of doen, elke stap kon een stap verkeerd zijn. Maar hé, het was momenteel 4 tegen 1, Grace maakte geen kans toch? Of was ze zo machtig dat ze iedereen tegelijkertijd kon martelen met haar gave, ik had namelijk werkelijk geen idee hoe het precies was om een gave te hebben.. Mijn blik bleef bij odile rusten, ik maakte me zorgen om haar. Ze had me een aantal keer gered en mentale martelingen waren een van de ergste dingen.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Slechte vampier.

Ik voel hoe ik als een lappenpop door elkaar word geschud. Ik ben fysiek niet in staat om ook maar iets te doen. Ik voel me als een comapatiënt. Het vage beeld wordt meer helder en ik vang de geur op van Yue. "Odile? Gaat het? Odile, hoor je me?" Ik knik als automatisch en bijt hard op mijn lip. Zo hard dat er op een gegeven moment bloed langs mijn kin loopt, maar het dringt maar half tot me door. Ik wil me opsluiten in mijn kamer en alle ellende uit lijf en leden huilen, maar ik kan het niet. In plaats daarvan blijf ik levenloos naar de verte staren. Die nacht heeft me gebroken. Keer op keer. En ik ben nu niet meer de enige die het weet. Zij weet het ook. Want zij stond samen met mij op die dode vlakte.

[ bericht aangepast op 25 feb 2011 - 18:57 ]

No growth of the heart is ever a waste

Jamie.

Hij keek naar Odile die levenloos voorzich uit staarde. Daarna wendde hij zijn blik af naar Elif en knabbelde aan zijn lip. Het liefst wou hij keihard weg rennen, naar huis. Maar dat was echt zo zinloos, omdat hij hier opgesloten zat.

Grace.

Ik begin te lachen als ik merk dat Odile weer bij bewust zijn is. Ik draai me om en zie de meeste bewoners naar me kijken, de meesten met haat in hun ogen. Ook zie ik een jongen, hij lijkt diep in gedachten te zijn verzonken nadenkenend wat mijn gave zou kunnen zijn. 'Fijn. Zo zien jullie allemaal dat jullie niet met mij moeten sollen, dit was nog aardig voor mijn doen. O ja en even voor de duidelijkheid, mijn gave brengt jullie ergste angst naar boven' mijn stem klonk eentonig. Ik had het nu al gehad hier in dit huis, ze waren allemaal zo ontzettend soft tegen die mensen hier. Vanaf dit moment had ik een nieuw doel voor ogen, het vermoorden van alle goede vampiers en hun huisdieren. Langzaam liep ik langs de bewoners van het huis en ging opweg naar mijn kamer.

[ bericht aangepast op 25 feb 2011 - 19:04 ]

"If not later, when?" - André Aciman // call me by your name

Odile - Slechte vampier.

Ik hijs mezelf overeind, pak het mes en steek het in mijn zak. Zo snel mogelijk probeer ik de herinnering te verjagen. Ik kijk haar even na als ze de gang uit loopt en iedereen hier zwijgend achter laat.
'Niet alleen angsten, ook herinneringen,' geef ik met een zachte stem toe als ze uit het beeld is. Faith's martelingen waren een trap tegen het scheenbeen, Grace' gave was een steek door het hart. Ik ken weinig angsten. Ik ben niet bang om te sterven, noch om tot de dood toe gemarteld te worden. Dat is slechts fysieke pijn. Niet prettig uiteraard, maar het zal over gaan. Het kostte daarom voor Grace weinig moeite om mijn ergste herinnering naar voren te halen. Ik wend me weer tot de rest.
'Het zal tegen ons gebruikt worden. Wacht maar af. Ik ken niet anders en het zal ook nooit anders worden. Wees voorbereid op het ergste want vampiers zoals zij kennen geen genade. Ze zullen je ziel uit elkaar scheuren als ze de kans kregen. Het zit nu allemaal in haar hoofd. Ze weet wat wij hebben gezien, wat wij hebben gevoeld. Het is onze zwakte en die zal worden uitgebuit.' De weinige personen die ooit van mijn verleden wisten, gebruikten het allemaal tegen me. Een diepe haat begint op te borrelen. Zie je wel dat ik gelijk had! Ik ben nog lang zo paranoïde niet als ik zelf dacht.
Maar Grace onderschat ook met wie zij te maken heeft. Ik, Odile Lavossa, degene die niks meer te verliezen heeft in dit vervloekte leven, laat ook niet met zich sollen. En ik ben ook genadeloos.
Ik pak het boek en overhandig het aan Elif.
'Boek 17, hoofdstuk 6. Daar moet je wezen.'

[ bericht aangepast op 25 feb 2011 - 19:29 ]

No growth of the heart is ever a waste

was dat boek niet in 't Latijns? Of heb ik ergens overheen gelezen? :'D

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Heb de vertaling meegenomen :'D

No growth of the heart is ever a waste

Oh ja, das wel slim -wbw-
Ik post zo ;'D

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Grace.

Ik zuchtte toen ik eindelijk in mijn kamer was beland. Voor het eerst in tijden voelde ik hoe ik mijn innerlijke bescherming liet vallen. Het was juist wat ik had gedaan. Ja toch? Ik ging op het bed liggen en dacht terug aan vroeger, aan de tijd dat ik net was veranderd. Ik hield zoveel van hem, Daniel mijn maker. Ik veegde langs mijn gezicht en merkte tot mijn verbazing dat er tranen over mijn wangen gleden. Nee, ik was veranderd... niemand was te vertrouwen, niets hoeft in de weg te staan en als je een vampier was dan was alles in de wereld tot je beschikking. Maar zelfs al was dat zo... dat ene wat ik zo graag wilde kon ik niet krijgen.

[ bericht aangepast op 25 feb 2011 - 20:00 ]

"If not later, when?" - André Aciman // call me by your name

Elif - Goede Vampier.
Ik nam het boek aan en glimalchte flauwtjes.
,,Okay, bedankt.''
ik bekeek de kaft van het boek even en keek toen odile aan.
,,Ik neem dus aan dat de vertaling was gelukt?'' het was eerder een vaststelling (wtf, weet ik weer dat woord niet) dan een vraag.
,,Anyway, ik zal er even naar kijken. Bedankt he.'' zei ik nogmaals.

Faith - Slechte Vampier.
Ik keek haar verbaasd na, haar cadeautje? Waarom gaf ze ons, of mij, een cadeautje? Wilde ze ons soms omkopen..? Ze was té aardig, terwijl ik erover nadacht liep ik terug naar mijn kamer.

Dewi - Mens.
Ik keek haar na en beet zachtjes op mijn onderlip, ik hoopte dat ik die gave niet hoefde te ondergaan. Vervoglens keek ik naar Odile die hersteld leek en Elif een boek overhandigde. Stond daar in hoe we weg konden?

[ bericht aangepast op 25 feb 2011 - 19:56 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Jamie.

Als dat de vertaling was hoefde hij de computer van Odile ook niet te maken. Toch? Heel even keek hij vanuit zijn ooghoeken naar Elif en wreef over zijn wang heen. Bovendien was het ook een beetje vreemd om nu naar de kamer van Odile te gaan terwijl ze voor hun neus stond. Hij wendde haar blik naar de grond en bestudeerde die.