Maar nu kreeg ik een reactie op iets wat ik iemand had gevraagd/geschreven. Een artiest, waar ik heel erg tegen opkijk zegmaar. En nu ben ik weer helemaal vrolijk, omdat zijn antwoord zo lief was. En nu heb ik weer helemaal zin om te schrijven. Eigenlijk best wel erg. Hoe erg ik me dan ook niet probeer te laten invloeden door mensen om me heen, soms gaat dat gewoon vanzelf (met dat beinvloeden bedoel ik dus de ruzie met mijn moeder, en haar humeur naar mij toe :'D).
Waar worden jullie weer vrolijk van als je bijvoorbeeld echt een pesthumeur hebt door een ruzie of conflict ofzo?
[ bericht aangepast op 22 jan 2011 - 14:10 ]
Wie du mir, so ich dir.