Ik voel me op dit moment verschrikkenlijk ongelukkig. Hetgene waar ik altijd al veel aan heb gehad was een zicht op de toekomst, een perfecte toekomst waarvan ik altijd al van was overtuigd hem te bereiken. Maar zonet ben ik erachter gekomen dat ik nooit zo zal kunnen worden zoals hoe ik er altijd van gedroomt heb.
Ik zal even verduidenlijken wat er aan de hand is:
Ik kom net terug van het ziekenhuis in Leuven. Waarvoor? Voor mijn groei.
Zoals enkelen van jullie misschien al wel hebben gelezen in een van mijn reacties ben ik een ontzettend klein meisje.
Ik ben nu op dit moment 142 cm groot, en 13 jaar oud.
Mijn groeilijn loopt parallel met de curve, maar wel een stuk minder hoog. - Dat wilt zeggen dat ik groei zoals ik zou moeten groeien, even hard enzo, maar ik ben kleiner.
Ze hebben me daar verteld hoe groot ik ooit zal worden. En dat heeft me enorm doen schrikken.
1 meter 50 tot 1 meter 55. - Zo groot zal ik later worden.
En daar ben ik totaal niet tevreden mee.
Ik ben altijd al de kleinste geweest en ik zal altijd de kleinste blijven.
& Nog een klein probleem: Ik val op grote jongens. En ik vind het ook niet echt uitzien als een vrouw van een meter 52 uitgaat met een man die 40 cm groter is.
Voor mij is het heel erg belangrijk, en ik vind het echt erg.
Ik zal er nooit volledig tevreden mee kunnen leven,
maar misschien maakt het me wel speciaal.
- bedankt om te lezen? c:
I'm a hero, and I'm super. I guess I'm a SUPERHERO
