23 November 2010 wist ik veel dat het gezellig uitje dat ik met mijn ouders en zusje in een ramp zal verlopen.
Een auto-ongeluk ik ben de enige die het niet overleefde.
Drie dagen lang heb ik in een coma gelegen en toen stopte mijn hart ermee.
Nu op 5 december zie doet het me pijn hoeveel verdriet mijn ouders en zusje nog hebben.
Zucht kon ik maar opnieuw leven, gewoon een nieuw leven maar ik weet dat het onmogelijk is.
verder of niet?
betere titel?
suggesties?
je weet niet hoeveel het leven waard is tot dat het lijkt te eindigen