Ik moet dit gewoon even kwijt, noem het aanstellerij of wat jij wilt (zo voelt het namelijk wel) maar aangezien ik hier tenminste vaak wel alles kwijt kan doe ik dat nu ook...
Na een nog al rot jaar te hebben gehad (lees: heel erg gepest, bedreigd, eetproblemen, players, vader die constant naar het ziekenhuis moest, vriendin die onverwachts opgenomen werd en bijna overleed) was ik nog al heel erg mijn zelfvertrouwen kwijt en had nergens echt zin in...
Er was 1 jongen die ik leerde kennen waarbij het meteen al klikte. Ik werd verliefd en er zijn heel wat dingen tussen ons gebeurd wat ik nooit had durven denken. Hij gaf me mijn zelfvertrouwen een beetje terug, liet me denken dat ik toch echt wel belangrijk en speciaal was en hij maakte zich serieus zorgen om me (broer van hem, vrienden van hem en vrienden van mij zeiden dat ook, dus ik beeld me dat niet in aangezien als je verliefd bent je nog al vaak dingen door een te roze bril doet kijken)...
Anywayz hij heeft al die tijd gezegd dat hij single was en hij bleef het vol houden zelfs toen ik van anderen hoorde dat hij al een half jaar een vriendin had. Een week later kwam hij ineens dood leuk vertellen dat die toch al wel een half jaar een vriendin had en sinds hij dat toegegeven had verschijnen echt overal op facebook berichtjes en foto's van hem en zijn vriendin en zijn vriendin ken ik en dat is echt een arrogante bitch... Sinds dat ik het hoorde dat die wel al een half jaar een vriendin heeft ben ik echt één groot jankend geval. Ik heb minstens 3 weken lang elke dag wel een paar keer erom gehuild. Ik slaap echt super slecht door het hele gedoe (maar 2 tot 3 uur per nacht) en ik heb nu veel vaker weer terugvallen qua eten. Het ging net even anderhalve week iets beter en nu kom ik echt overal die naam van zijn vriendin tegen en sta ik weer op instorten...
Begrijp me niet verkeerd ik gun het hem echt wel, maar het doet zo freaking pijn! 
Iedereen zei dat het wel wat zou worden maar ik geloofde er nooit in, maar stiekem had ik het heel erg gehoopt. Hij is serieus waar de allereerste jongen die me speciaal liet voelen, hij is de allereerste jongen geweest waarvan ik mijn eerste kus kreeg en hij heeft me gewoon heel erg geholpen om door een rot periode te komen maar nu voel ik me alleen nog maar meer ellendiger als hiervoor lijkt het wel. Iedereen mag dan ook wel zeggen dat hij het nooit zo heel lang uithoud met een meisje, toch voel ik me enorm klote en hem vergeten lukt me niet, hij heeft teveel gedaan en hij betekend teveel voor me om hem op te geven en te vergeten... (en dat heb ik hem nooit durven te vertellen hoeveel die betekend voor me, maar ergens wist hij dat allang zonder het te horen te krijgen)
Blugh ik trek het gewoon even niet meer! Ik heb nergens zin in, school waar ik altijd zo enthousiast over was heb ik nu zin om op te geven en ik kan me totaal niet concentreren. Aan mijn ouders kan ik het niet vertellen want die begrijpen het niet en die weten hier ook niks vanaf (wel dat ik verliefd op hem was maar verder niks) en ik heb wel een vriendin die alles weet, maar ik voel me zo stom om haar er constant mee lastig te vallen ook al vind ze het niet erg (en met haar afspreken gaat ook niet zo makkelijk want ze woont aan de andere kant van Nederland)...
[ bericht aangepast op 22 nov 2010 - 21:48 ]
dream, dare, fly!
