meestal mijn beste vriendin (die geregeld komt logeren) maar vanavond mijn buurjongen (zijn ouders zijn weg en meneer durft niet alleen thuis te blijven dus komt hij bij mij) eigenlijk slaap ik nooit alleen in bed.
Ik slaap juist altijd alleen. Buiten het praten met vriendinnen vind ik bij hun blijven slapen of om gekeerd niet zo geweldig, dan slaap ik altijd minder goed. En een vriendje heb ik niet. Denkbeeldige vriendjes niet meegeteld.
Oh ja, mijn kat, die me altijd mateloos irriteert door over heel het bed te gaan liggen, zodat ik er bijna uit val.
Normality is a paved road: it's comfortable to walk, but no flowers grow on it.