Aangezien iedereen hier een problemen topic heeft die lang is, kan ik natuurlijk niet achterlopen. Ik heb namelijk ook een probleem.
In het begin van het schooljaar, werd er afgeroepen wie bij wie in de klas zat. Ik kende ongeveer zo niemand en we gingen onze nieuwe klas binnen. We mochten gaan zitten waar we wouden en er kwam een meisje naast mij zitten. Ze (ik noem haar vanaf nu Y) stelde zich meteen heel spontaan voor en ik was helemaal blij dat ik al iemand gevonden had om het hele schooljaar mee op te trekken. Ik maak namelijk niet zo snel vrienden.
Toen ik thuis kwam, vertelde ik mijn mama meteen over mijn nieuwe 'vriendin'. Haar eerste reactie was meteen 'Oh nee!'. Mijn mama kent haar een beetje en moet niets van haar hebben.
Ik had me daar niets van aangetrokken. Ik had een vriendin, dus het kon niet meer kapot.
Nu, een anderhalve maand verder, hangt ze echt mijn voeten uit. De tweede Donderdag van September hadden we LO en Y wou totaal niet meedoen en sloeg expres op haar voet. Ze sloeg hem expres om en deed er alles aan om niet mee te moeten turnen. Dit is haar twee weken gelukt. Ze had een botsplinter gekregen door dat.
Toen moest ze een les meedoen en nu vandaag, kwam ze er plots mee af dat ze weer niet mocht mee turnen. Deze keer waren haar gewrichtsbanden gescheurd en mag ze niet meedoen tot eind november!
Ik ben er gewoon zeker van dat ze het expres deed. Ga haar niet verdedigen, ze is gewoon zo'n persoon die graag in de aandacht staat en ze is ontzettend blij nu ze honderd keer naar het secretariaat mag huppelen en zeggen dat haar voet verschrikkelijk zeer doet. Een kennis werkt op datzelfde secretariaat en vertelde ons dat ze echt tien keer op een middag daar binnen komt.
Na elke les gaat ze met de leerkracht praten, verteld onnuttige dingen tegen iedereen en laat ons vriendengroepje soms gewoon ontzettend hard stikken.
Ook drie weken geleden kwam ze in contact met een jongen. Ze was echt helemaal in de wolken en zei dat ze 'verliefd' was na een kwartier met hem gepraat te hebben. Ze vertelde het echt tegen iedereen van onze klas en tijdens godsdienst moesten we een gedichtje en motivatie maken. Ik koos het gedichtje en zij de motivatie, maar die motivatie trok gewoon op niks. Hij was veel te kort, kwam ze met het excuus dat haar printer de rest niet meer wou afdrukken. Wij dus dat alles voorlezen, verteld zij bij de motivatie dat 'iedereen zijn/haar ware liefde kan vinden, zoals ik net deed' op zo'n heeeeeeeel dramatische, overdreven manier.
Ik weet het niet, ik erger me dood aan haar. Ik ben niet de enige. Ons hele vriendengroepje vind haar een aansteller.
Waar ik nu echt het ergste mee zit is dat ze mij haar BFF noemt, maar dat is zij voor mij totaal niet! Echt niet!
Ik zie haar nog niet eens als een echte vriendin... :l
Ik probeer afstandelijk te doen, maar ze blijft aan mij hangen.
En ook bijvoorbeeld testraks bij LO in de kleedkamer zei iemand. "Hé, die Y is echt een hoer!" en iedereen keek meteen naar mij om mijn reactie af te wachten.
Ze associeren mij dus met haar en dat wil ik niet. Ik wil haar houden voor groepswerken zodat ik niets alleen moet doen en als iemand waarmee ik op school plezier kan maken, maar ik wil dan ook weer niet dat ze mij haar BFF noemt...
Help?
Chapeau als je dit gelezen hebt...
Let the Night embrace you
