Ja, ik heb een eetprobleem.. Namenlijk een eetstoornis.
& Ik vond dat het tijd werd om mijn hart even te luchten op Q, want wat ik hier ook zet, er zijn altijd wel mensjes die me begrijpen.
Mijn verhaal..
Vroeger (ik zal maar zeggen, toen ik op het 5de leerjaar zat), was ik mollig. Serieus, ik was best dik. Ik ben van gestalte al altijd erg klein geweest. Ik zat altijd te eten. & er was éen jongen, éen jongen die me mooi vond zoals ik was.. Mijn vriendje (ondertussen al mijn ex.). Ik heb ontzettend lang met hem gehad. Ik werd die tijd gepest, ze zeiden bot & grof tegen me, op de droogste manier ever 'Jij bent dik'. Alsof ze niets anders tegen me konden zeggen. Op het begin dacht ik in mezelf, ^neen joh, ik ben normaal.^ Maar het werd steeds vakaer gezegd, en ik begon erover na te denken. Tijdens zwemmen vergeleek ik me met alle kinderen van mijn klas. Ik begon toen te beseffen dat de pestkoppen gelijk hadden. Als ik mijn t-shirt optrok voor de spiegel, ging ik vaak wenen.. Omdat ik die dikkebuik zag. & Mijn wangen, ze hadden werkelijk babyvet, vind ik nu. Ik wou er echt iets aan gaan doen. Altijd al was ik iemand die mijn zin kreeg. Ik zou gaan afvallen, en dat is me gelukt. Ik at op het laatste bijna niets meer.. Niets. Elke avond in mijn bed setups doen. Eerst viel ik niet veel af, en merkte ik dat het niet lukte. Maar na een maandje, kreeg ik een beloning. Ik stond op de weegschaal, en verschrok me van mijn lage gewicht. '29,6 kg'. Ik was toen een meter 40 ofzo. Mijn ouders begonnen zich zorgen te maken. & Op het CLB hebben ze me erover aangesproken.
Ik ging het 'oplossen'. Ik werd down, misschien was dat het meest depressieve punt in mijn leven. Ik had gevochten, en eindelijk mijn doel bereikt, & niemand, echt niemand vond het goed. Ik stond alleen voor de wereld, en eten werd heeel erg belangrijk onder mijn ogen. Nu is alles een beetje verwerkt. Mijn ouders vinden dat ik me elke zondag moet wegen. Dan schrijven ze alles op. Als ik afval, zijn ze telkens boos. Ze hebben geweend om me, waar ik bij zat. Het meeste dat ik heb gewogen was 31,8. Toen ben ik weer afgevallen enzo.. Ik ben deze vakantie op kamp geweest naar zweden. We hebben er 60km gefiets aan een stuk, 15 km gewandelt. Elke avond een avondspel.. Natuurlijk, iedereen verwachtte al dat ik ging afvallen. Toen ik terug kwam woog ik 30,1. En stond ik dus weer beneden aan mijn lijstje. Nu.. Ik heb me nét gewogen, en er stond 29,8. Ik ben echt bang, zo erg, dat als ik me morgen moet wegen, mijn ouders woedend gaan zijn.
Waarom ik niet eet? Ik ben er vies van geworden, van het vet.
Ik hoop dat jullie de text hebben gelezen, en het niet al te saai vonden. Sorry voor het gezeik.
Ik zal maar afronden dus.
Xx
I'm a hero, and I'm super. I guess I'm a SUPERHERO
