Ik heb straks een gesprek met mijn vader.
Er gaan een aantal dingen niet goed; sporten, hoe ik school ga overleven dit jaar, mijn chaotische ik, pianoles, en ga zo maar door.
En ik heb er zo geen zin in.
Want ik wéét dat ik al die dingen op orde moet hebben, dat het niet goed gaat zo. Maar toch blijf ik zoals ik nu ben. Chaotisch, onsportief, en weet ik veel allemaal. En dan vraagt ie hoe dat komt. En ik heb géén idee hoe het komt! Ik snap het zelf niet eens.
Dus ik kijk ertegen op.
Nu moet ik naar de ortho, krijg ik daar vast gezeik dat ik mijn beugel te weinig heb ingedaan (ook weer zoiets) en dan wacht 'het Gesprek' met mijn vader nog.
Great. En morgen begint school.
Help?
[ bericht aangepast op 25 aug 2010 - 13:26 ]
You're a lover of the wild and a joker of the heart, but are you mine?
