Mijn 'beste vriendin', zo heeft ze het nog zelf gezegd, wilt mij niet meer, denk ik.
Het zit zo: zij had gezegd dat wij naar Eclipse zouden gaan kijken. Maar ik kon niet omdat ik op mijn kleine zusje moest letten. Maar ze ging toch, zonder mij. Ik snap het aan de ene kant wel: haar ouders zijn ontzettend streng. Maar aan de andere kant: ze had nog twee maanden om met mij af te spreken voor die film.
Ik werd daar boos van omdat het niet de eerste keer was dat ze me zoiets flikte: we zouden nog een film samen gaan kijken, maar ik kon toen ook niet omdat ik ziek was en naar huis wou gaan. Ze was ook zonder mij geweest terwijl ze zoveel andere dagen had om met mij af te spreken.
Begin juli zei ik haar dat ik niet meer boos was, terwijl ik dat eigenlijk wel nog was, maar ik wou geen ruzie meer tussen ons.
Vorige woensdag vroeg ze me of ik niet met haar wou afspreken aan haar huis. Ik wou best gaan en zei ja, maar niet woensdag, want dan ga ik naar Walibi met mijn zus. Ze zei dat ik dinsdag kon komen. Ik wou eigenlijk niet gaan. Ik heb haar eerlijk in een mail gezegd waarom (en waarom ik in juli heb gezegd dat ik niet meer boos op haar was) en vroeg of het niet op een andere dag kon. Nu blijkt dat ze mijn mail al gelezen heeft en ze zei tegen een andere vriendin dat ik gewoonweg dinsdag niet kan komen.
Ben ik het nu die in de overdrijf gaat of... ? Pf, ik weet het niet meer, ik ben eerlijk geweest met die mail, dus fuck haar?
Anyways, dank je voor te lezen. Het moest er gewoon even uit.
Oh, I may be on the side of the angels... but don't think for one second that I am one of them.