Ik werd emotioneel en begon dit te schrijven, maar wat vinden jullie dat ik ermee moet doen?
Het was alsof mijn hart in tweeën brak, niet meer wetend wat te doen ging ik zitten, op het dichtstbijzijnde bankje dat ik kon vinden. Hij heeft me verlaten, hij heeft me in laten zien dat ik niks ben. Hij heeft het op mijn hart gedrukt, hij heeft het me duidelijk gemaakt. Hij heeft me duidelijk gemaakt waar ik altijd mee twijfelde. Hij heeft ingezien dat ik niks ben, hij heeft gelijk. Hij moet verder leven, ik ben niemand. Niemand heeft mij nodig, hij ook niet. Hij heeft ingezien dat hij zonder me moet leven. Hij heeft gezien, wat iedereen al zag. Ik ben degene die voor ongeluk zorgt, je ongelukkig maakt. Ik ben degene waarvoor iedereen uit kijkt, waarvoor iedereen bang is. Niemand gaat met me om. Ik ben alleen, niet eenzaam. Ik kies er niet voor, god heeft gekozen dat ik zo moet zijn. Hij laat het de andere zien. Zien dat er niet met mij om ge gaan mag worden. Ik dacht degene te hebben gevonden die niet luisterde, die vond dat ik speciaal was. Speciaal op een goede manier. Ik dacht dat hij het zag, zag op de goede manier. Maar hij heeft niet naar zijn hart geluisterd, hij heeft me gebruikt om me zo te kunnen laten vallen. Hij had mijn vertrouwen, sinds jaren had iemand mijn vertrouwen weer. Hij was diegene die me ophield, die me wou laten leven. Nu hoeft het niet meer, ik hoef niks meer. Hij heeft het ingezien, hij kan ook al zonder me leven. Hij zal niet meer aan me denken en vrolijk verder leven. Geen een traan achterlaten hoe ik nu ben. Ik ben niks meer, ik was het al niet. Maar nu, nu hoeft het niet meer van mij. Hij heeft me dat duwtje over de rand gegeven. Hij heeft me duidelijk gemaakt dat het niet meer hoeft. Ik dacht dat ik mijn leven weer op kon bouwen, dat ik weer een beetje normaal kon leven. Allemaal dankzei hem, ik had weer ingezien wat vertrouwen betekende. Maar dit vertrouwen was niet echt. Hij heeft me bedrogen net zo als alle anderen. Niemand wilt het, niemand probeert het, hij heeft het geprobeerd. Maar het is hem niet gelukt, hij is afgegaan zoals de anderen. Hij heeft ook gezien dat ik niks waard ben, ik ben het niet waard om met ook maar iemand om te gaan. Liever geluk, alles makkelijk laten lopen. Dat gaat bij mij niet, ik ben moeilijk en heb verre weg geluk. Ik dacht dat ik geluk met hem had, maar dat is ook niet zo. Het was gelogen. Het was verzonnen, en er werd nu niet meer naar me omgekeken. Ik dacht echt dat het weer kon allemaal, maar het tegendeel moet zich altijd bewijzen. God bepaalt en laat zien wat hij wilt, en ik snap het. Het leven is nu voorbij, niemand geeft om me. Niemand zal om me huilen als ik er niet meer ben, niemand. Geen een traan zal er gelaten worden. Niks om mij, ze zullen er bij stil staan maar weer verder leven even vrolijk als eerst. Misschien nog wel beter. Het is dan ook zo. Het is een teken, dat de laatste persoon die om mij gaf me heeft verlaten. Het is een teken die ik meeneem. Ik zal altijd om hem blijven geven, wat hij me ook heeft aan gedaan. Nooit zal die naar me terug willen, dat deed niemand. Iedereen was opgelucht wanneer ze mij hadden gedumpt, wanneer ze mijn hart weer in stukken braken. Niemand vond me meer zielig, zelfs de persoon die om me gaf niet. Mijn leven is niks meer.
Save friends, you need them.
