Van mijn broer.
We hebben afgesproken om vandaag voor onze moeder verjaardagskadootjes te gaan kopen, maar hij staat maar niet op!
En eerst was m'n moeder naar de winkel, dus ik dacht als hij nu opstaat, kunnen we gaan zonder dat ze het merkt. Mijn moeder is altijd thuis, dus ja...
Mijn vader is er niet meer, dus daarom moeten we zelf kadootjes gaan kopen. Anders deed hij het altijd.
En mijn broer wakker maken doe ik niet, want hij was gisterenavond al zo pissed off omdat ik hem eraan herrinnerde dat we vandaag dus naar de stad moesten. Hij doet dat echt niet graag, maar deze keer was hij de hele tijd aan het vloeken enz. 'Ik wil geen uren rondlopen in de stad omdat mevrouw hier (mijn moeder dus) kadootjes moet hebben' Net een baby! En hij wordt 21. --'
Echt waar, ik kan er niet meer tegen.
Ik moet vandaag ook naar de stad om nog iets voor mezelf te kopen, dus ik zit op het puntje van m'n stoel om te vertrekken, ik wil echt al gewoon zonder mijn idiote broer gaan. Hij wilt toch niet... Maar als ik dat doe, gaat hij achteraf weer boos zijn dat ik hem heb laten zitten...
En nu is m'n moeder terug thuis terwijl ik het spaarpotje voor kadootjes dus niet meer vind, en dus ook geen geld heb voor die kadootjes... En vragen waar het spaarpotje is aan m'n moeder, ik weet het niet.
Kan iemand mij kalmeren? (':
You are the poetry Shakespeare was missing.
