Do you want to make him?
The Nightingale And The Rose.
En hij drukte haar dichter tegen de doorn, de doorn raakte haar hart, en een felle steek van pijn schoot door haar heen. Bitter, bitter was de pijn, en wilder en wilder werd haar liedje, want ze zong van de Liefde, dat geperfectioneerd werd door de dood want de liefde… die sterft niet in het graf.
Toen gaf ze de laatste uitbarsting van muziek, de lichtgevende maan had haar gehoord, en ze vergat de tijd van dageraad.
‘De dood is een mooie prijs om te betalen voor een roos.’ Fluisterde hij.
Maar ze gaf geen antwoord, haar ogen zakten dicht, en haar lichaam verzwaarde, er kwam geen gezang meer uit haar prachtige keel. Ze werd verstikt door de roos die in haar keel stak. Haar lichaam vond de grond, en bleef bewegingsloos liggen.
De dood was de prijs die zij betaalt had voor de roos, voor de liefde, maar de liefde bleef altijd bestaan in het lichaam van de dood, in het lichaam van de rode nachtegaal, een bijnaam die haar geliefde haar gegeven had. Liefde was de rede waar zij voor gestorven is.
Hij boog zich voorover, en drukte een lange kus op de lippen van zijn vrouw. Liefde was haar reden om te sterven. Maar ze mocht niet gaan zonder roos, en ze wilde sterven voor de liefde van haar leven. Want liefde zou altijd blijven bestaan in het graf, was haar standpunt. Nu zou hij haar nooit meer zien, en dat was een triest einde van het leven van de nachtegaal.
Dacht hij.
[ bericht aangepast op 30 juni 2010 - 23:06 ]
You were much more muchier, you've lost your muchness.
