Ik ben net terug van de stad, ik was van plan gezellig te gaan winkelen en wat inkopen te doen voor de vakantie.
Dus ik sta daar, in een pashokje, een bikini te passen, ik had die bikini al op zo'n foto gezien, en hij was echt práchtig, dus ik dacht, dan moet hij mij wel redelijk staan. Maar in het pashokje moest ik echt mijn best doen niet in tranen uit te barsten. Een buikje stak net boven het bikinibroekje uit, ik was bleek en dik.
Uiteindelijk heb ik toch niet gehuild, wel heb ik snel m'n eigen kleren aangedaan en ben terug naar huis gegaan, met lege handen want heel veel zin om te winkelen had ik dus niet meer.
Maar terug op de fiets dacht ik na waarom ik het eigenlijk zo erg vond dat ik een beetje vet op m'n botten heb zitten. Waarom vinden mensen dat eigenlijk erg?
Een laagje vet is toch juist gezond, en getuigt van genoeg geld om eten te kopen?
Waarom willen we eigenlijk zo dun zijn als de mensen in de magazins, wat niet mogelijk is, omdat zij zelfs niet perfect genoeg zijn, eerst moeten alle dingetjes weggefotoshopt worden.
Waarom willen we dun zijn? Omdat dat gezond is? Is een beetje vet wel echt ongezond, want ik heb een geweldig BMI, en toch heb ik een laagje vet. En toen ik mezelf nog dun genoeg vond, moest ik naar de maatschappelijk werkster op school, omdat ik te dun was. Dus eigenlijk is dun zijn toch ook niet gezond.
Dus waarom zouden we dan dun willen zijn? Omdat jongens dat mooi vinden? Dat klopt toch ook niet helemaal, van wat ik op straat hoor, vinden de heren de Afro-Amerikaanse dames vaak mooi, met een lekkere ronde kont en volle boezem. En hebben die meisjes niet vaak ook een beetje vet op andere plekken?
En al vinden ze dunne meisjes dan wel mooi, moeten wij daar dan aan voldoen? De meeste voldoen toch ook niet aan onze eisen(dit geld voor mij dan hè...). En zelfs als ze niet aan onze eisen voldoen kan je ze toch ongelofelijk leuk vinden, is het dan niet andersom ook zo?
Dus waarom zouden we dan dun willen zijn?
Je moet er hard voor werken, veel sporten, en al die lekkere ongezonde dingen mag je niet eens eten. Je moet het maar bij rauwe paprika en wortels houden. Dat vind ik, persoonlijk, niet leuk. Ik hou van lekker eten en drinken, dus waarom zou ik af willen vallen. Om dun te zijn, en waarom zou ik dan dun willen zijn?
Omdat... Ja, eigenlijk weet ik het zelf ook niet meer. Het is niet om zoals iedereen te zijn, want dat wil ik helemaal niet, en in de 2e plaats, bijna iedereen is eigenlijk wel een beetje dik, als je zo rondkijkt op straat.
En wie zegt eigenlijk dat dun zijn, mooi is? Waarom vinden mensen het mooi? Vinden mensen het eigenlijk wel mooi?
Dit hele bericht komt misschien wat warrig over, want in mijn hoofd is het ook altijd erg warrig.
Maar ik zou jullie graag een paar vragen stellen.
Waarom is het in de maatschappij belangrijk om echt heel dun te zijn?
Wie vindt de graatmagere modellen in tijdschriften, op posters en op de catwalks écht mooi?
Als jullie ook dun willen zijn, waarom willen jullie dan zo graag dun zijn?
En voor de jongens en (les)bi meisjes onder ons(en gewoon voor iedereen die hem wil beantwoorden):
Is het echt belangrijk dat je vriendin dun is? Stappen jullie echt sneller af op magere meisjes?
En dan als laatste voor iedereen nog een vraag:
Wanneer vinden jullie iemand mooi? Wat is schoonheid eigenlijk?
Misschien/waarschijnlijk bestaat er al een topic als deze, maar die kon ik niet vinden, en het voelt toch ook wel goed om even m'n hart te luchten. Maar als er dus al zo'n topic bestaat, sluit deze gerust. 
Blind faith in your leaders, or in anything, will get you killed.
als je mijn stukje niet zou lezen en het jouwe wel lijkt het alsof ik van animal planet ben 
