Hooi, mensjes, ik kom hier even mijn onboeiende depressieve levensverhaal uittypen, want ik moet het gewoon kwijt, ik kan er even niet meer tegen en anders krijg ik nog meer kansloze situaties. Ik ging namelijk janken omdat mijn buurmeisje mijn etui afpakte O,o
Toen ik zeg maar 0 was, ging mijn papa dood. Ik snapte eerst niet hoe dat werkte en dacht dat hij dus helemaal niet bestond, en ook nooit bestaan had.
Toen ik naar de basisschool ging, kreeg mijn moeder een vriend (die trouwens echt kansloos is, want hij was een vriend van Papa, lekkere verrader, en altijd chagrijnig) en ging mijn oma dood. Toen snapte ik dat andere kinderen wel een vader hadden. (vooral echt gezellig met vaderdag)
Daar was ik tot groep 4 door in shock, en daarna was ik dus vriendloos. Toen heb ik wel besloten dat ik mijn moeder niet wilde kwetsen en dus ging doen alsof ik haar vriend aardig vond. Wat niet te doen is, omdat hij constant ruzie zoekt.
Toen ik een bruggertje was, kreeg ik echt bitchvriendinnen. Die heb ik nu gedumpt, en ik heb nu vriendinnen waar ik alles bij kwijt kan, en zij bij mij.
Pas hoorde ik dat mijn broer asperger had, en dat was ook nogal shocking, vooral omdat ik eerst niet zeker wist of ik het ook had.
Toen kreeg ik allemaal kutproblemen zoals oogontsteking, problemen met mijn beugel, niet meer mijn best doen op school.
Donderdag had mijn levensbeschouwing leraar doro dat het slecht met me ging en toen heb ik alles verteld, including dat ik de familei van mijn vader (die ons afgestoten hebben, om onduidelijke redenen) ga zoeken, en nu moet ik die brief voor hun bij hem inleveren en dat wil ik GFD niet.
En nu gaan de ouders van een van mijn vriendinnen scheiden en ik wist dat dat het beste was, maar ik vind het gewoon niet normaal kut voor haar.
Respect als je dat hebt gelezen, en als je me een aansteller vindt, kan ik het me voorstellen, ik weet ook niet precies waarom ik doorsloeg.
Oh, mods, sry als ik teveel schold.
Alis volat propriis