Mijn tante, oom en oma zitten nu hier beneden en ik heb helemaal geen zin om er heen te gaan ze te begroeten en erbij te zitten...
Het klinkt misschien lullig en hard maar ik vind er echt helemaal niks aan meer! De hele familie doet schijnheilig als ze bij elkaar zijn en zodra ze weg zijn roddelen ze over elkaar en hebben we weer familieruzies die echt om de kleinste en domste dingen gaan!
Ik heb helemaal niks met mijn familie van me moeders kant, vroeger wel toen kon ik het heel goed vinden met me neef maar nu ook helemaal niet meer (ook dankzij die ruzies van onze ouders).
Mijn oma kan ik de laatste tijd echt niet uitstaan! Ze is altijd zo hard en lullig! Toen mijn andere oma vorig jaar overleden was toen was zij ook op de begravenis en heeft ze gezegd dat ik niet zo moest janken. Ik had toen iets voor mijn overleden oma gemaakt (foto met gedicht) en toen was ze helemaal jaloers! Mijn neef had verkering met een geadopteerd meisje en toen was het: "Ik wil geen buitenlanders in de familie hebben". Ik val vaak op getinte jongens met halflang haar en daar zit ze ook over te zeuren: "Jij gaat niet met een buitenlander er van door je kan ze nooit vertrouwen!" & "Hij heeft lang haar het lijkt net een meisje ik wil hem niet in de familie hoor". En mijn nicht gaat trouwen met een Joodse jongen en toen was het van: "Die jood dit die jood dat ik wil geen Joden in de familie". Ik heb een paar jaar lang met alleen maar zwarte kleren aangelopen en daar had ze altijd commentaar op: "Je lijkt steeds meer op je neef" (die eigenlijk uit de familie is gegooit door haar omdat hij niet meer geloofd, ja ik ben christelijk opgevoed en nee ik heb er ook niks mee).
En sinds een half jaar ben ik veranderd en heb ik allemaal gekleurde dingen aan vooral roze en mijn kamer heb ik laatst roze geverft en toen was haar reactie: "Roze? Je bent toch geen homo?" 
en toen ging ze me ouders helemaal ondervragen of ik toevallig geen lesbi ben enzo...
Echt overal zit ze over te zeuren en ze weet dat ik het niet meer leuk vind. Maar die opmerking van haar over dat roze en homo vond ik echt te ver gaan... Ik ben echt best wel heel erg boos op haar om alles wat ze heeft gedaan alleen ik durf het niet tegen haar te zeggen. Voordat ze hier komt of voordat we naar haar gaan zit ik al mijn frustraties en woede te uiten en als ze erbij is durf ik niks erover te zeggen. Misschien is het een vorm van respect omdat het "toch je familie" is, of gewoon bangheid om nog meer familieruzies...
Oke ik denk dat ik de rest van de middag boven blijf want zo te horen zitten ze weer ruzie te maken
Wat zouden jullie doen?
[ bericht aangepast op 16 mei 2010 - 16:32 ]
dream, dare, fly!
