Ik ben echt boos nu.
Mijn vriendin was 1 mei jarig. Ik kon niet komen, want ik was de hele dag weg en ik kon echt niet iets verzetten of zo. De rest van de week kan ik ook niet.
Vorige week vroeg ik aan haar: wat wil je hebben? Ze zei dat ze zo'n ding wilde hebben waarmee je heel mooi je nagels kon lakken. Ik wist waar je dat kon kopen, niet duur, maar wel gewoon goed want een kennis van mij heeft dezelfde, en hij werkte echt goed.
Dus zij zei: 'Maar dat is heel duur, dus ik ga een keer op de markt kijken.'
Ik zei: 'Nee, dat ga je niet. Want heel toevallig krijg je die van iemand, je weet natuurlijk niet van wie.' En toen moesten we lachen; het was duidelijk dat IK heb ging kopen, voor haar als cadeautje.
Ik heb hem die middag dus ook samen met mijn zus in de stad gekocht, krabbelde ze me net waarin stond dat ze hem zelf had bestelde, voor 'belachelijk veel geld' zoals ze zei. En ze hoopte dat ik niet boos was.
Godverdomme, natuurlijk ben ik wel boos! Wat een naaistreek. Nu moet ik terug met dat cadeautje, en wat moet ik 'r nu geven? Geld? Zodat ze dat andere bestelde ding kan betalen? Nou, dacht het dus niet. Kutzooi.
You're a lover of the wild and a joker of the heart, but are you mine?