Ik heb zojuist naar de Neue Schule Hamburg opgebeld -Nena's vrije school in Hamburg- omdat ik volgende week Nena iets heel speciaals cadeau wil gaan doen. Maar ik wist dus niet wat ik moest geven en toen kwam ik op het geniale idee uit, dat ik wilde doneren voor haar school, maar dat ik het zelf wilde geven.
Dus ik had Silke (een van haar collega's) een mail gestuurd vanmiddag. Maar ik dacht, ik wil meteen antwoord, dus laat ik het nummer opgaan zoeken. Eerst was ik heel zeker van mijn zaak en toen had ik het nummer ingetoetst, toen werd ik ineens heel zenuwachtig. Maar ik wilde toch doorzetten.
Dus ik eerst vergeten 0049 ervoor te toesten dus was het nummer niet in gebruik. Ik heel gefrustreerd dus nog eens intoetsen maar toen wel met 0049 ervoor -hahah loser dat ik ben
- en toen ging ik nadenken. Wat nu als ik Silke aan de telefoon krijg, of misschien zelfs wel Philipp? Of Sakias -dan ga ik zeker dood- dus ik helemaal doodgaan, kwam de voicemail er gelukkig op. Want het is al 5 uur geweest, die zijn natuurlijk allemaal al naar huis.
Dus ik heel netjes inspreken met mijn beste Duits dat ik een mailtje had gestuurd maar dacht dat ik het misschien zo toch nog sneller te weten zou kunnen komen. Dat ik graag geld voor de school wilde doneren maar dat ik dat graag aan Nena zelf wilde geven en dat ik niet wist of ze contant ontvingen. Dus toen was ik bijna klaar en toen begon ik ineens te stotteren omdat ik niet op een woord kwam. Dat was echt zoo erg. Het was echt van "Kann ich vielleicht .. uhhhh.. uhhhh.. ja.. uhh.. " Als Nena dat hoort -wat niet kan want die is op tour en als Philipp het haar verteld ga ik hem slaan- ga ik zo hard huilen, hahaha. Ik sta waarschijnlijk óf ontzettend voor lul óf ze vinden het schattig. Maar ik denk dat ik maar voor de eerste optie ga.
Damn toen ik ophing voelde ik mijn hart echt in mijn keel bonsen. Damn, dat was me een adrenaline rush, die nu gelukkig alweer ietsje gezakt is, hahahaha
.
Dus ik had Silke (een van haar collega's) een mail gestuurd vanmiddag. Maar ik dacht, ik wil meteen antwoord, dus laat ik het nummer opgaan zoeken. Eerst was ik heel zeker van mijn zaak en toen had ik het nummer ingetoetst, toen werd ik ineens heel zenuwachtig. Maar ik wilde toch doorzetten.
Dus ik eerst vergeten 0049 ervoor te toesten dus was het nummer niet in gebruik. Ik heel gefrustreerd dus nog eens intoetsen maar toen wel met 0049 ervoor -hahah loser dat ik ben
- en toen ging ik nadenken. Wat nu als ik Silke aan de telefoon krijg, of misschien zelfs wel Philipp? Of Sakias -dan ga ik zeker dood- dus ik helemaal doodgaan, kwam de voicemail er gelukkig op. Want het is al 5 uur geweest, die zijn natuurlijk allemaal al naar huis.Dus ik heel netjes inspreken met mijn beste Duits dat ik een mailtje had gestuurd maar dacht dat ik het misschien zo toch nog sneller te weten zou kunnen komen. Dat ik graag geld voor de school wilde doneren maar dat ik dat graag aan Nena zelf wilde geven en dat ik niet wist of ze contant ontvingen. Dus toen was ik bijna klaar en toen begon ik ineens te stotteren omdat ik niet op een woord kwam. Dat was echt zoo erg. Het was echt van "Kann ich vielleicht .. uhhhh.. uhhhh.. ja.. uhh.. " Als Nena dat hoort -wat niet kan want die is op tour en als Philipp het haar verteld ga ik hem slaan- ga ik zo hard huilen, hahaha. Ik sta waarschijnlijk óf ontzettend voor lul óf ze vinden het schattig. Maar ik denk dat ik maar voor de eerste optie ga
.Damn toen ik ophing voelde ik mijn hart echt in mijn keel bonsen. Damn, dat was me een adrenaline rush, die nu gelukkig alweer ietsje gezakt is, hahahaha
.Wie du mir, so ich dir.
