Ik krijg een hekel aan mezelf. Ik weet dat ik moet leren, maar ik doe het niet. Ik blijf het uitstellen totdat er uiteindelijk niets van komt, totdat het te laat is.
Mijn SE-week is vandaag begonnen. Eerst twee uur maatschappijleer en daarna een uurtje Engels. Ik had niet geleerd voor het eerste proefwerk en voor het tweede proefwerk begon ik pas te leren nadat ik het eerste af had.
Morgen heb ik economie, scheikunde en Nederlands. Van economie heb ik niet eens opgaven gemaakt en ik weet dat ik voor dit proefwerk een voldoende moet halen, maar ik heb niet geleerd. Van scheikunde snap ik helemaal niks meer en voor Nederlands heb ik ook nog niet geleerd.
Als ik zo doorga, red ik het gewoon niet. Ik zit in 4 VWO en kan dit makkelijk aan, als ik wat meer zou doen.
Nee, ik hoef geen ideeën om me beter te concentreren, om me beter tot leren aan te zetten. Ik ken mezelf al lang genoeg om te weten dat het toch niet helpt. Ik heb mijn moeder dit de vorige SE-week al verteld en ze liet me beloven goed te leren. Ik loog, alweer. Ik had helemaal niet geleerd, doe ik nog steeds niet. Ik haat mezelf voor mijn leugens, volgens mij lieg ik namelijk over de helft van wat ik zeg. Ik lieg te snel en te gemakkelijk en dat is niet iets goeds.
Ik denk dat ik mijn mentor maar ga mailen, in de hoop dat hij me kan helpen. Al betwijfel ik dat. Ik heb geen zin om net als Amanda iedere dag een paar uur langer op school te blijven, want uiteindelijk doe ik dan toch niks. Ik kan me sowieso nergens anders concentreren dan in mijn eigen kamer, als dit al onder concentreren valt.
Yeah, ik ben nogal down nu. Ik moet dit snel weer onder controle krijgen, want anders word ik echt depressief - daar hoef ik trouwens geen commentaar op, want jullie weten niet hoe ik ben, hoe ik denk en wat er allemaal al is gebeurd. Dus ja, ik kan depressief worden.
Dit moest ik even kwijt, sorry als jullie me nu een aansteller vinden. Het maakt me eigenlijk niet veel uit - en alweer een leugen.
I may not always be perfect, but I'll always try.
