Ik kwam gistermiddag even snel naar huis om mijn fiets op te halen en om daarna weer terug te gaan naar Eindhoven want ik had afgesproken met Lavendel. Maar toen ik thuis kwam moest ik van mijn moeder aan tafel komen zitten. Ik had al zoiets van ‘wtf?’ normaal doet ze namelijk nog niet eens de moeite me aan te kijken als ze me begroet. Maar dus toen begon ze te vertellen over dat mijn tante gisterochtend ben ons thuis was geweest, om het volgende te vertellen..
Ze had al heel lang last van haar maag en daarvoor had ze dus tabletten gehaald, maar dat ging maar niet weg en ze had ook het idee dat ze wat dikker was geworden bij der buik. Maar dat klopte ook niet want ze at gewoon net zo veel als normaal zeg maar. Toen is ze dus naar de dokter gegaan en is ze doorgestuurd naar het ziekenhuis, daar heeft ze foto’s moeten maken en nu maandag moet ze met spoed geopereerd worden, want ze hadden eerder geen plaats.
Het volgende blijkt: Ze heeft 2 tumoren in beide eierstokken, hoogstwaarschijnlijk 1 in haar baarmoeder, 1 in haar maag, 1 in haar buikwand en haar buik zit vol met vocht –vandaar dus het ‘dikker’ zijn-.
Mijn vader is 2,5 jaar geleden overleden aan 15 jaar ziek zijn van kanker, ook de meest uiteenlopende soorten bij elkaar. Zij, zijn zusje/mijn tante is eigenlijk sinds het overlijden van mijn vader nog het enigste familielid waar ik contact mee heb. De rest wil ik nooit meer zien, wil ik niet beschouwen als familie en als ik mijn DNA zou kunnen veranderen zou ik dat gisteren nog gedaan hebben.. Maar dus, afgaand op de soorten kanker die ik mijn hele leven door al van heel dicht bij heb gezien kan ik nu al zeggen dat mijn tante binnen 3 en 6 maanden dood is. Het enigste fatsoenlijke familielid (buiten mijn broer en zus om natuurlijk) gaat gewoon dood. En ik vind het zo erg voor haar. Het vooruitzicht naar het ziektebed en de lijdensweg en de enigste waar ze maar iets aan zal hebben is aan mij en mijn zus omdat de rest van mijn vaders familie te kut is om ook maar een vinger uit te steken.
Dus, daarom ben ik verdrietig en dat moest ik even kwijt en dankjewel als je het hele lul verhaal hebt gelezen. En alsjeblieft niet gaan zeggen ‘het komt wel goed’, want dat komt het niet meer. Uit ervaring heb ik echt zo ontzettend veel geleerd van kanker en wanneer de overlevingskansen het kleinst zijn. Ik weet verder wel dat jullie het allemaal goed bedoelen, daar niet van.
Ze had al heel lang last van haar maag en daarvoor had ze dus tabletten gehaald, maar dat ging maar niet weg en ze had ook het idee dat ze wat dikker was geworden bij der buik. Maar dat klopte ook niet want ze at gewoon net zo veel als normaal zeg maar. Toen is ze dus naar de dokter gegaan en is ze doorgestuurd naar het ziekenhuis, daar heeft ze foto’s moeten maken en nu maandag moet ze met spoed geopereerd worden, want ze hadden eerder geen plaats.
Het volgende blijkt: Ze heeft 2 tumoren in beide eierstokken, hoogstwaarschijnlijk 1 in haar baarmoeder, 1 in haar maag, 1 in haar buikwand en haar buik zit vol met vocht –vandaar dus het ‘dikker’ zijn-.
Mijn vader is 2,5 jaar geleden overleden aan 15 jaar ziek zijn van kanker, ook de meest uiteenlopende soorten bij elkaar. Zij, zijn zusje/mijn tante is eigenlijk sinds het overlijden van mijn vader nog het enigste familielid waar ik contact mee heb. De rest wil ik nooit meer zien, wil ik niet beschouwen als familie en als ik mijn DNA zou kunnen veranderen zou ik dat gisteren nog gedaan hebben.. Maar dus, afgaand op de soorten kanker die ik mijn hele leven door al van heel dicht bij heb gezien kan ik nu al zeggen dat mijn tante binnen 3 en 6 maanden dood is. Het enigste fatsoenlijke familielid (buiten mijn broer en zus om natuurlijk) gaat gewoon dood. En ik vind het zo erg voor haar. Het vooruitzicht naar het ziektebed en de lijdensweg en de enigste waar ze maar iets aan zal hebben is aan mij en mijn zus omdat de rest van mijn vaders familie te kut is om ook maar een vinger uit te steken.
Dus, daarom ben ik verdrietig en dat moest ik even kwijt en dankjewel als je het hele lul verhaal hebt gelezen. En alsjeblieft niet gaan zeggen ‘het komt wel goed’, want dat komt het niet meer. Uit ervaring heb ik echt zo ontzettend veel geleerd van kanker en wanneer de overlevingskansen het kleinst zijn. Ik weet verder wel dat jullie het allemaal goed bedoelen, daar niet van.
[ bericht aangepast op 26 maart 2010 - 17:04 ]
Wie du mir, so ich dir.
