|
NINÈVE
ALONE
CROWS NEST OUTFIT |
I WAITED, AS IF THE SEA COULD MAKE MY DECISION FOR ME Ninève weet zich onopvallend over het dek te begeven, het enthousiasme van de anderen overheersend genoeg voor haar om uitnodigingen te omzeilen. Het feit dat ze normaliter geen aanstalten maakt het schip te verlaten en zich vaak nog schuilhoudt in het kraaiennest is momenteel misschien wel haar grootste voordeel. Niemand let op haar terwijl ze haar mantel omslaat en achter de grootste gros aan de loopplank oversteekt.
Mira moet haar maar vergeven dat ze diens gezelschap niet opzoekt, geen aanspraak doet op de honderden verzoeken samen te gaan drinken. Als Nève zichzelf meer tijd geeft om na te denken dan komt er van haar voornemen weer niets terecht en dus zet ze zichzelf ertoe aan, zij het met een gezonde portie tegenzin. Alleen zijn lijkt voor nu haar beste optie, geeft haar de meeste vrijheid haar eigen grens op te zoeken nu ze weer aan land verkeert. Waar de meesten van haar crewleden er voor kiezen zich rechtstreeks het centrum in te banen vanuit de naar nat hout en rotte vis stinkende haven, neemt zij de eerste mogelijkheid om af te slaan. Ze zoekt haar heil liever niet direct binnen de bewandeld paden en begeeft zich maar al te graag weg van het grootste rumoer. Ninève heeft vrijwel nooit kunnen begrijpen waarom haar zee-gebonden familie zich zonder zorgen door Tortuga laat verleiden, diens bezoekers minstens even onbetrouwbaar, minstens even hebberig en bloeddorstig als de meesten van de Poisonous zelf. Er is geen eerlijke ziel te bekennen op dit eiland en toch verliezen ze zich maar al te makkelijk in het gezelschap van de andere wolven. En dus verdwijnt zij in steegjes, zoekt schaduwen op, wendt zich tot de lichtvoetigheid die haar geruisloos maakt zelfs tussen de meest gehorige muren. Nee, ze heeft geen liefde voor het vaste land en vooral niet voor Tortuga, maar dat betekent niet dat ze er de weg niet kent. Ze weet niet hoe lang ze ronddwaalt zonder een duidelijk doel voor ogen, ze weet alleen dat ze dit nodig heeft; het zichzelf ertoe aanzetten. Iedere cirkel brengt haar dichter en dichter bij het bruisende hart van het eiland, maar nog voor ze deze kan bereiken pikken haar oren voetvallen op. Twee paar. Niets vreemds. Niets vreemds en toch, wanneer zij voor de derde keer rechts slaat en dezelfde cadans volgt haar op exact dezelfde afstand, prevelt haar intuïtie haar toe dat er iets niet pluis is. Iets in de atmosfeer lijkt meer gespannen te worden, hartslag gedreven door de beginselen van adrenaline, overige geluiden uitgedreven door de ruis die dat met zich meebrengt. Ninève kan zichzelf vertellen dat het haar zenuwen zijn, dat paranoia de overhand begint te krijgen en dat ze het zichzelf aanpraat. Haar instincten liegen er echter zelden om en wanneer ze voor de vierde keer rechts slaat en hiermee terug bij af begint te raken, weet ze vrijwel zeker dat ze gevolgd wordt. Zonder verdere omwegen verhoogt ze haar tempo, neemt de eerste en beste route naar drukker bezochte gebieden en schiet vervolgens het dichtstbijzijnde etablissement in. Na het sluiten van de deur wordt ze onthaald door rumoer, rook en de penetrante geur die zeelieden met een slok te veel op kenmerkt. Het bonzen van haar hart is geenszins te ontdekking op haar stoïcijnse gezicht. Nieuwsgierig van aard of niet, ze komt er zo in haar eentje liever niet achter of ze te snel conclusies trekt. Eén blik op het klantenbestand wat zich hier heeft verzameld zet echter vraagtekens achter of ze hier beter af is. Ze vangt vrijwel direct speurende ogen en hoeft geen moeite te doen onaangedaan te blijven. Weinig onder de indruk is niets wat ze hoeft te veinzen. Waar ze het liefst direct weer zou vertrekken beseft ze zich echter wel dat het niet slim zou zijn in het geval er wel echt sprake was van achtervolgers, en dus zet ze koers richting de bar. Veel verder dan drie stappen komt ze niet, de man die voor haar opdoemt met de duidelijke intentie haar staande te houden op intimiderende wijze moeilijk te omzeilen. Ninève kruist dezelfde groene kijkers welke ze zo-even had geweigerd te erkennen en weet direct dat ze van de regen in de drup is gestruikeld. 'Te goed voor ons, oi lass?' luiden de door rum onderlijnde woorden die haar tegemoet komen, de grijns die het gezicht van zijn metgezel haar toewerpt niets dan hongerig. Juist. Dames zijn hier meestal voor vertier en niet veel anders. Erg gewend aan vrouwelijke vrijbuiters zijn ze niet en dit zal niet de eerste keer zijn dat men haar verkeerd inschat. 'Slechts geen interesse in gezelschap, excuses heren.' En het is niets dan voorzorg dat haar hand onder haar mantel om het heft van haar dolk krult. |
|
IVY DE VIL
|
WITH TRAMPBOY HALLWAY OUTFIT Haar woorden waren zeker niet bedoeld voor zijn vermaak. Toch lijkt hij ze hiervoor te gebruiken en zijn lach ontsteekt iets van de eerder zorgvuldig weggestopte woede, zij het niet genoeg om haar ogen te laten verkleuren. Zoals de zijne. Het toeval is groot.
Ivy wacht tot hij zijn vertoning staakt onder havik scherpe ogen, de verveling waarmee ze hem gade slaat niet afdoend aan het feit dat ze iedere beweging analyseert en opslaat. ‘You know, the resemblance is uncanny. You look just like our Poppy when you do that. I knew you had to look something like us, but this is insane.’ ‘I don't look…’ begint ze fel, alvorens zichzelf te betrappen op ingaan op de woorden van een gestoorde en de rest van die woorden in te slikken. ‘This is ridiculous. I don’t need to listen to this.’ Maar haar poging hem te passeren resulteert in zijn hand op haar schouder. ‘Where do you think you're going? I'm not done yet.’ En ditmaal ziet ze wel rood, de ogen die naar zijn torenende gestalte opslaan moordlustig op zijn zachtst. ‘Oh, but I am, fruitcake. I highly recommend you take your filthy paw off of me, or I’ll take it off for you.’ Als hij al onder de indruk is, dan laat hij dat echter niet doorschemeren, sterker nog; het lijkt of hij haar niet eens hoort. ‘So that's what you do during a family reunion, you walk off? That's just rude, didn't mama teach you better?’ Voor dronkenmanspraat houdt hij wel opvallend hetzelfde thema aan en juist nu ook haar eigen ogen zijn verkleurd lijkt de overeenkomst haar met hernieuwde energie aan te grijpen. Toeval. Toch? Natuurlijk. Natuurlijk is het toeval en de excentriekeling lijkt haar conclusie af te kunnen lezen uit haar ogen. ‘If you don't believe me, why don't we go and look for our beloved sister? She would love to confirm. And besides, I still have a bone to pick with her.’ Ridiculous. Utterly so. En dan daagt het haar dat Poppy een spelletje met haar speelt. Het secreet is hoogstwaarschijnlijk allang op de hoogte van Ivy haar aanwezigheid hier op Vestigo en heeft besloten de eerste zet te doen, al is het doel van dit vreemde verhaal nog ongrijpbaar. Terwijl de radertjes in haar hoofd overuren draaien spoort de vreemdeling nogmaals aan op wat hij een ‘family reunion’ noemt en het verscherpt haar woede genoeg om de confrontatie aan te willen gaan. ‘You know what,’ sneert ze, onderwijl ze haar arm aanbiedt voor hem om de zijne er door te haken, ‘lets! Let's go seek out our sister and let’s see if that silver tongue of hers hasn’t lost its nastiness. And while you escort me to her, you can start by telling me what I should call my long lost brother, because as much as I love to keep calling you every name in the book, and believe me there are a lot, I am particularly curious.’ |
|
M E M P H I S
P A N A G O S |
Nathan — Hallway — Outfit ‘Well, I'm glad it amuses you, Memphis, but painting yourself as a 'good girl' could not be more deceiving, and I say that in the most positive way.’
Haar grijns staat die woorden bij, wolfachtig en geenszins hoe een ‘good girl’ zich uit. Misschien weet hij toch hoe haar te charmeren. Ze wordt niet graag gezien voor iemand die hier volledig op haar plek is. Haar volgende woorden ontbreekt het dan ook aan de scherpte die ze eraan mee had kunnen geven al zou ze minder in haar nopjes zijn. ‘Mhm, not at all. Not when the person in question has put energy into helping with the party.’ En even snel als verschenen, verdwijnt de trek rond haar lippen nu ook weer om plaats te maken voor een rechte streep. De volgende gesp wordt met meer geweld aangetrokken dan nodig. Blauwe ogen vangen violette en de vinger die haar huid beroert zend een huivering door haar lichaam. ‘For which you have my immense gratitude.’ Eén, twee, drie hartslagen vallen weg tussen hen terwijl het oogcontact stand houdt. Het weerwoord wat op de achtergrond sluimert komt niet verder dan haar keel, stokt ergens halverwege en gaat verder verloren naarmate de seconden verstrijken. Ilyas mag blij zijn dat hij niet in de buurt is. Het is Nathan die zijn keel schraapt en een streep zet door wat er dan ook begon te broeien in die stilte. ‘Now, on to my loyal steed!’ ‘If there is an actual horse in the hallway I am going to pray for my grandfather to electrocute you.’ Herpakt Memphis zichzelf razendsnel, weigerend toe te geven dat er zojuist iets is voorgevallen. Zelfs niet aan haarzelf, zelfs niet als zij de enige was die het bemerkte. Ze volgt Nate haar kamer uit en kreunt melodramatisch bij het zien van wat hen daar opwacht. ‘Never mind. I’d have prefered an actual horse over this.’ Maar aan die woorden heeft hij geen boodschap terwijl hij zijn houten ros bestijgt en demonstreert wat voor een kind er onder dat buitensporig aantrekkelijke frontje schuilt. ‘Care to join me to the festivity, my lady?’ Dear lord. Haar reputatie gaat deze jongen nooit overleven. Het plezier waarvan ze weet dat het in die blauwe ogen schittert is echter genoeg om hem zijn poging haar hand te kussen voort te laten zetten en zodra hij dat op heeft gegeven neemt ze zijn uitgestoken arm zonder twijfelen aan. ‘You know you could’ve just asked to borrow Senna, right? She dislikes you with a passion, but she loves being the center of attention, so it would’ve panned out.’ Het is geen geheim dat de zwarte pegasos niet is gecharmeerd van prins charming, maar het dier gooit graag hoge ogen. Ze werpt een zijdelingse blik op haar metgezel en bevindt de helm zonde van zijn knappe gelaat. Onderhand naderen ze echter het feestterrein en haar aandacht wordt van hem weggetrokken door het duidelijke rumoer wat hen onthaalt. ‘What in the love of Zeus is going on here?’ |
[ bericht aangepast op 2 sep 2021 - 23:48 ]
Marrow deep, soul deep, essence deep