Kijken jullie Spangas?
Als je dat kijkt, op dit moment speelt het er heel erg dat Tessel in de serie dood is en dat Tobias (in de serie Tessel's vriendje) er heel erg mee zit etc.
Ik kijk het elke dag en ik vind dit nu juist heel erg moeilijk om te zien.
Ik wil er niet naar kijken maar toch ook weer wel omdat ik het ergens ook wel interessant vind.
Zoals sommigen van jullie weten zat ik ongeveer 5 jaar geleden in de eerste klas van de middelbare school, ik had een goeie vriend Bram en er leek niks te zijn.
In een weekend heeft hij tegen zijn moeder gezegd dat hij bij zijn vader een boek had laten liggen en dat die het even ging ophalen omdat hij hem maandag op school nodig had.
Hij is nooit bij zijn vader geweest, hij is naar het station gefietst en is tegen een trein aan gesprongen en viel toen weer terug op het perron en was op slag dood, zelfmoord.
Onze school deed er niet veel aan, hooguit een boek en een foto in de aula neerleggen waar je 1 dag wat in kon schrijven en dat was het.
1 dag mocht je er mee bezig zijn en de andere dagen was het gewoon weer lessen volgen en het er nooit meer over hebben.
Met vrienden kon ik er niet goed over praten en met me moeder wel een beetje maar voor mijn gevoel toch niet alles.
Ik zit er nogsteeds heel erg mee, zijn foto hangt boven mijn bed en ik heb nog vaak zat avonden dat ik een enorme huilbui heb erdoor.
Er spoken zoveel vragen in mijn hoofd, waarom is daar één van, maar die zou nooit beantwoord worden.
Nu zul je wel denken, wat heeft dat met Spangas te maken?
Nou dat waar ze nu zijn met Tessel's dood & Tobias enzow... Ik herken het zo erg!
En elke keer moet ik er zelf ook enorm bij huilen omdat ik dan denk aan hoe het met Bram ging toen we het op school te horen kregen.
Bram was een hele goede vriend van me, maar wat ik nooit aan iemand heb verteld is dat ik hem eigenlijk heel leuk vond...
Ik vond hem meer dan leuk, meer dan alleen beste vrienden, maar dat heb ik ook nooit aan hem verteld, nieteens de kans voor gehad.
Niemand weet het, behalve jullie!
En dat heeft me aan het denken gezet, en nu weet ik zo ongeveer waarom ik zo tegenwoordig hard dichtklap als ik een jongen leuk vind, waarom ik helemaal niks durf te zeggen tegen iemand die ik leuk vind en ga zo maar door...
Ik ben gewoon zo bang om diegene dan ook kwijt te raken, net als met Bram ookal heeft Bram het nooit geweten.
En ik weet dat het heus niet zo ineens gebeurd als ik het vertel tegen diegene die ik leuk vind, maar toch durf ik het niet meer en vind ik het heel moeilijk...
Omdat er in mijn achterhoofd altijd nog dat van Bram zit, dat ik hem leuk vond en het nooit heb gezegd...
Achteraf heb ik ook enorm veel spijt dat ik niet naar Bram's begravenis ben geweest...
Gewoon omdat ik het zo moeilijk vond, het niet wou geloven en het gewoon niet meer aan kon...
Ik heb het gevoel nooit afscheid te hebben genomen van hem, alhoewel geen echt afscheid...
Ik word er zelf echt helemaal gek van en vraag me constant af waarom hij het heeft gedaan...
Soms verwijt ik mezelf ook dingen waarom die het heeft kunnen doen...
Het enige wat ik wil is hem weer zien, weer lol met hem kunnen hebben en alles wat we altijd deden...
Ik ziet hier nu al een paar dagen mee, en ik moest het gewoon ergens kwijt!
En omdat ik me op Q hier heel erg thuis voel dacht ik ik zet het hier neer...
Ik moest het gewoon ff kwijt, even mijn hart luchten...
Graag geen stomme reacties ofzow dat kan ik er echt ff niet bij hebben..
[ bericht aangepast op 11 feb 2010 - 22:06 ]
dream, dare, fly!
