Ja, om kwart over 6.
Mijn moeder kwam net huilend mijn kamer inlopen en vertelde dat het nu toch echt gedaan was. Hij was al een tijdje ernstig ziek maar toch kwam het plotseling.
En nu zit ik hier in mijn eentje achter de computer heel hard te huilen. Terwijl ik het eigenlijk helemaal niet besef.
Ik vind het zo verschrikkelijk zielig voor mijn nicht, die net zo oud is als mij. Ik wil haar eigenlijk bellen maar ik heb geen idee wat ik moet zeggen.
Lekker begin van 2010. Not.
Hier moest ik gewoon even een topic over maken.
Everything is quiet, except for all the voices in my head that say your name.