• Ik ben een Belg, en heb daarom dus ook examens.
    Vandaag Frans, mijn lievelingsvak en tevens het vak dat ik echt het allerbeste kan.
    Ik leer een heel weekend, sliep amper en dacht om dan gisterenavond maar eens vroeg te gaan slapen, zodat ik het toch een beetje kon inhalen.
    Ik vraag mijn zusje de wekker te zetten om half zeven, ik vroeg het zelfs twee keer om zeker te zijn dat ze hem juist zou zetten. En wat doet ze? Ze zet hem om 6 uur. Nog nooit ben ik zo vroeg moeten opstaan, behalve voor Parijs maar dat was vrijwillig! En ik weet dat er hier enorm veel mensen zijn die om 6 uur of vroeger moeten opstaan. Maar ik ben dat niet gewoon! Ik kan slapen tot half 8 in de ochtend, maar ik moet wel echt lang opblijven om alles voor school gedaan te krijgen.
    Dan heeft mijn pols het nu echt begeven. Al van vorige week doet die pijn, maar nu is het echt verschrikkelijk. Ik kan alleen maar typen met links (en dat doe ik nu ook, dit topic gaat me minstens een half uur duren?) en schrijven is echt een hel. Aspirines werken niet. Die heb ik volgens mij al veel te veel geslikt, ik word er alleen maar licht in het hoofd van. (En het gloednieuwe pakje van eergisteren is al bijna op)
    En voor het eerst in mijn middelbare schoolcarrière was het Frans Examen een totale treinramp. (Denk maar aan de treinaanslagen in London, dat valt te evenaren.)
    Als mijn rapport slecht is, mag ik niet naar Tokio Hotel de 23ste met mijn lieve chicka Nadezh, die ik in godsnaam nog maar één keer heb gezien en ik verheugde me er zo op. (Ik ken haar via FanFic en we zouden samen naar TH gaan en ik zou bij haar gaan slapen, dus je snapt wel dat het balen is als ik niet zou mogen.)
    Ik heb echt superhard mijn best gedaan deze examenperiode. Nog nooitheb ik zóveel geleerd. (Tot vorig jaar moest ik nooit leren en ik was er al door)
    Dus kan ik Tokio Hotel op mijn buik schrijven. (En daar is genoeg plaats voor, geloof me maar.)
    En dan zit ik nog in een na-dipje van een emotionele instorting vorige week. (Veel te lange uitleg, komt erop neer dat ik suicaidal thoughts had en het echt niet meer zag zitten).

    What am I enjoying life! *kuch kuch kuch*
    :S

    Sorry voor dit hele lulverhaal, maar ik weet echt niet tegen wie ik het anders kan zeggen.

    [ bericht aangepast op 14 dec 2009 - 11:30 ]


    Don't walk away and leave without a reason.

    Misschien valt het allemaal wel mee, en zijn je punten beter als dat je nu denkt. En als je zo graag naar th wilt, dan zijn jouw ouders niet de mensen dat je kunnen tegenhouden en maakt het niet uit of je zal mogen of niet. Want dan ga je gewoon!

    [ bericht aangepast op 14 dec 2009 - 11:53 ]

    het zal wel nie zo slecht zijn als je denkt (:
    en als dat wel het geval is,dan kan je dat ophalen met dagelijks werk rapporten ;)


    everybody needs a song.

    Je hebt een dus een goeie reden om dit examen te herkansen. Tenminste, kan dat in België?

    [ bericht aangepast op 14 dec 2009 - 13:36 ]


    Life is hard and then we die

    PUKKELxDING schreef:
    Je hebt een dus een goeie reden om dit examen te herkansen. Tenminste, kan dat in België?

    De kans daarvoor is normaal gezien heel klein.


    Stop being afraid of what could go wrong and start being positive about what could go right

    Irgendwann schreef:
    Misschien valt het allemaal wel mee, en zijn je punten beter als dat je nu denkt. En als je zo graag naar th wilt, dan zijn jouw ouders niet de mensen dat je kunnen tegenhouden en maakt het niet uit of je zal mogen of niet. Want dan ga je gewoon!


    None but ourselves can free our minds.

    Irgendwann schreef:
    Misschien valt het allemaal wel mee, en zijn je punten beter als dat je nu denkt. En als je zo graag naar th wilt, dan zijn jouw ouders niet de mensen dat je kunnen tegenhouden en maakt het niet uit of je zal mogen of niet. Want dan ga je gewoon!