Een boek , ik heb al een aantal hoofdstuken geschreven , hier is een stukje ..
Het Boek gaat heten 'Waar ben je mijn Lief?'
“Jeff laat me met rust!” hoor ik mijn moeder scheeuwen , rillend van de pijn probeer ik op te staan met veel pijn en moeite zit ik uiteindelijk op mijn bed , ik mag niet huilen straks hoort mijn vader het en komt hij weer naar boven , hou je sterk Nina , ik probeer het gescheeuw te negeren , met mijn handen voor mijn oren probeer ik in slaap te komen .
Na een nachtrust van niks hoor ik de wekker afgaan , ik stap met veel pijn uit bed , ik doe mijn t-shirt omhoog en zie de oude en nieuwe plekken , ik ben niet anders gewend , mijn vader doet dit al zolang ik het me kan herinneren , het houd nooit op , ik ben 12 jaar ik moet vandaag gelukkig naar school , ik sta op en trek mijn kleding aan die waar ik al 2 weken in loop , ik loop zachtjes over de gang zo stil mogenlijk want stel je voor dat mijn vader me ondekt , ik loop de trap af naar beneden waar ik mijn moeder op de bank zie liggen , de kamer is een troep , kapotte borden en glazen liggen over de vloer , ik probeer mijn tranen te bedwingen , zodat ik vandaag geen problemen krijg , zonder eten loop ik mijn huis uit , ik loop over de straat elke dag moet ik 1 uur lopen naar school , ik heb geen fiets geen vader of moeder die me wil brengen , geen geld voor de bus , nee ik moet alles zelf doen te voet , ik heb elke dag een masker op waar ik ook ben ik ben nooit mezelf ik doe me anders voor zodat mensen mij zien staan , en ik toch een beetje liefde of aandacht kan krijgen , of het nou de jongens uit de klas zijn of de leraren , elke dag wil ik wel huilen, scheeuwen, krijsen , slaan, schoppen , maar dat helpt niet niemand ziet aan mij wat er thuis gebeurt , niemand , ik verberg mijn blauwe plekken en sneeen zodat ik geen vragen hoef te beantwoorden , zodat ze me zien als die leuke en vrolijke meid die alles voor elkaar kan krijgen , maar diep van binnen verschuilt zich die pijn , thuis mag en kan ik niet lachen , als ik ook maar een keer mijn glimlach laat zien staal mijn vader die er zo af zonder pardon , zonder gevoel , hij is een robot ,geen mens , een mens zou gevoel hebben , die zou dat niet kunnen zijn eigen kind pijn doen ,maar nee zo’n vader heb ik niet , ik tel altijd de dagen , hoelang het zal duren tot ik eindelijk 18 jaar ben , eindelijk uit huis , en dan neem ik mijn moeder mee weg van die man .
het gaat over een meisje Nina dat word mishandeld door haar vader , als dat stopt gaat ze met haar moeder weg ver weg bij die man vandaan die ze Papa moet noemen , dat is het verleden ..
En het heden is ook niet makkelijk voor Nina ..
Ze heefd eindelijk haar grote liefde gevonden en die verdwijnd op misterieuse wijze ..
Dus wat vinden julllie ervan , goed of niet ??
Zou je het boek kopen/lezen ??
Het Boek gaat heten 'Waar ben je mijn Lief?'
“Jeff laat me met rust!” hoor ik mijn moeder scheeuwen , rillend van de pijn probeer ik op te staan met veel pijn en moeite zit ik uiteindelijk op mijn bed , ik mag niet huilen straks hoort mijn vader het en komt hij weer naar boven , hou je sterk Nina , ik probeer het gescheeuw te negeren , met mijn handen voor mijn oren probeer ik in slaap te komen .
Na een nachtrust van niks hoor ik de wekker afgaan , ik stap met veel pijn uit bed , ik doe mijn t-shirt omhoog en zie de oude en nieuwe plekken , ik ben niet anders gewend , mijn vader doet dit al zolang ik het me kan herinneren , het houd nooit op , ik ben 12 jaar ik moet vandaag gelukkig naar school , ik sta op en trek mijn kleding aan die waar ik al 2 weken in loop , ik loop zachtjes over de gang zo stil mogenlijk want stel je voor dat mijn vader me ondekt , ik loop de trap af naar beneden waar ik mijn moeder op de bank zie liggen , de kamer is een troep , kapotte borden en glazen liggen over de vloer , ik probeer mijn tranen te bedwingen , zodat ik vandaag geen problemen krijg , zonder eten loop ik mijn huis uit , ik loop over de straat elke dag moet ik 1 uur lopen naar school , ik heb geen fiets geen vader of moeder die me wil brengen , geen geld voor de bus , nee ik moet alles zelf doen te voet , ik heb elke dag een masker op waar ik ook ben ik ben nooit mezelf ik doe me anders voor zodat mensen mij zien staan , en ik toch een beetje liefde of aandacht kan krijgen , of het nou de jongens uit de klas zijn of de leraren , elke dag wil ik wel huilen, scheeuwen, krijsen , slaan, schoppen , maar dat helpt niet niemand ziet aan mij wat er thuis gebeurt , niemand , ik verberg mijn blauwe plekken en sneeen zodat ik geen vragen hoef te beantwoorden , zodat ze me zien als die leuke en vrolijke meid die alles voor elkaar kan krijgen , maar diep van binnen verschuilt zich die pijn , thuis mag en kan ik niet lachen , als ik ook maar een keer mijn glimlach laat zien staal mijn vader die er zo af zonder pardon , zonder gevoel , hij is een robot ,geen mens , een mens zou gevoel hebben , die zou dat niet kunnen zijn eigen kind pijn doen ,maar nee zo’n vader heb ik niet , ik tel altijd de dagen , hoelang het zal duren tot ik eindelijk 18 jaar ben , eindelijk uit huis , en dan neem ik mijn moeder mee weg van die man .
het gaat over een meisje Nina dat word mishandeld door haar vader , als dat stopt gaat ze met haar moeder weg ver weg bij die man vandaan die ze Papa moet noemen , dat is het verleden ..
En het heden is ook niet makkelijk voor Nina ..
Ze heefd eindelijk haar grote liefde gevonden en die verdwijnd op misterieuse wijze ..
Dus wat vinden julllie ervan , goed of niet ??
Zou je het boek kopen/lezen ??
[ bericht aangepast op 13 dec 2009 - 22:09 ]
Lust tastes like tequila and love tastes like whiskey
