dat mijn ouders mij opvoeden als een kind van 5. /:
serieus, ik voel me net een kleuter. Ik word gewoon opgesloten in mijn eigen huis. Ik weet (denk, beter gezegd) dat ik niet de enige ben, maar toch ik erger me er aan. Ik mocht vroeger, toen ik 9 was, vaak naar vriendinnen. Nu niet. Na school moet ik direct naar huis. En tijdens de vakantie mag ik niet naar vriendinnen, omdat dat onnodig is. En als ik wat wil zeggen, worden ze kwaad en laten ze me nooit uitpraten. Maar stiekem ben ik het wel heel beu.
Vanavond kwam ik vroeg thuis. Of ja, ik stond op de hoek van mijn straat met een jongen. En nu vertrouwt mijn pa me niet. Omdat hij denkt dat ik teveel chat en al.. En hij zegt al meteen: je bent nog maar 14, veel te jong! Snotneus.
Nou ja zeg, dat was voor mij de druppel. Voor wat ben ik te jong? Ik weet dat ik van hun geen lief mag en dat ik het toch doe, maar damn.. Ik ben geen 5 meer. En mijn ma zegt dat het alleen is voor mijn eigen veiligheid. En toen ik dan vroeg: wanneer mag ik dan wel een lief en naar buiten. Was haar antwoord: wanneer je ouder dan 22 bent.
Ja hallo? Ik heb echt geen zin om altijd "nee" te zeggen, als iemand vraagt of ik bij hun langs mag komen. Mijn vriendinnen denken zelfs dat ik ze ontloop. /:
You'll never dream alone. <3