Ik liet mijn hond net dus alleen uit in het bos en ik moest door een soort padn om weer bij de openbare weg te komen. en het is dus zo'n heel eng pad omringd door allemaal bomen en het is er doodstil en telkens dacht ik iemand te horen, maar telkens was er niemand als ik keek. en ik wist ZEKER dat er iemand was. want ik hoorde af en toe takjes breken en ik voelde me onwijs bekeken.
word ik gek of zou er echt iemand kunnen zijn?
We can only learn to love by loving.