Ik staar uit het raam en kijk naar de sterren. Ik glimlach als ik denk aan alles wat ik beleefd heb sinds ik op Zweinstein kwam, hoe erg ik er wel niet tegenop zag. Maar dan nog, wie ontloopt zijn lot nou? Als ik niet naar Zweinstein was gegaan had ik niet al die dingen die mijn leven interessant maken meegemaakt. Bijvoorbeeld mijn levensstijl. Het grote gevecht vlak na ik hém terugvond wat het allerlaatste jaar moeten zijn waar ik niet aanwezig was, wat sowieso een rampzalig jaar was. Het chaotische zesde jaar waar ik mezelf kwijt was, letterlijk. Door alles wat er om mij heen gebeurde, iedereen die veranderde. Dat vijfde jaar, het jaar waar ik op Zweinstein kwam, ik was nog erg kinderachtig en rebels. Uiteindelijk heeft mijn gedrag wel mijn toekomst bepaald. Hoewel iedereen angstig was de zomer van het vijfde op het zesde jaar, was ik dat niet. Ik genoot van alle bescherming die mijn status met zich meebracht. Hoewel mij sowieso nooit wat zou overkomen mede dankzij mezelf, mede dankzij mijn familie, was de bescherming de kers op de taart. Ik had wel betere dingen om me zorgen over te maken. Bijvoorbeeld wat iedereen in godsnaam verborgen hield voor me. Hoe erg ik mijn vrienden verwaarloosde. Zij mij ook, daar niet van, maar toch. Ik sluit mijn ogen en probeer alles vanaf die bewuste dag dat ik op Zweinstein kwam voor mijn ogen te halen.
Draco Malfoy-story.
We'll still love each other, forever and always. <3
