Mijn moeder was gisteren & vandaag bij mijn zus op bezoek, voor de verjaardag van een van haar kindjes. Die verjaardag vierden ze in het asielzoekerscentrum in een stadje vlakbij hun, omdat haar vriend/de vader van dat kind daar nog moet wonen. Hij is al 9 jaar in NL, heeft nog geen papieren en als hij terug moet wordt hij vermoord samen met zijn familie. Hij is nl. Christen geworden. En zo gaat dat daar, dat is daar hartstikke normaal. (En met vermoord bedoel ik op straat opgehangen of gestenigd worden)
Maar mijn moeder vertelde over het asielzoekerscentrum. Over de verhalen die ze daar hoorde, wat ze dag, en vooral: Wat die mensen hadden. Niets dus. En die mensen zijn nog wel zo aardig: Een vriend van die man die liep even met mijn moeder en mijn zus mee naar buiten omdat ze op de auto moesten wachten. En toen ze zeiden van 'ga maar weer naar binnen hoor, je hoeft niet op ons te wachten', ging hij van een afstand staan kijken. Gewoon alleen maar kijken, of er niets gebeurde.
Wat mijn moeder vertelde was eigenlijk best wel een eye-opener, ik wist niet dat het daar zó erg was. Dus heb ik besloten om alle kleren en speelgoed dat ik niet gebruik te verzamelen en als mijn zus een keer langs komt kan ze het meenemen om aan die kinderen te geven. Alleen al met zo iets kleins kan je zo iemand blij maken.
Wat ik dus eigenlijk wou zeggen: Denk eens wat meer na over hoeveel je wel niet hebt, en ben daar blij mee. Word niet boos omdat je niet nog een nieuw shirtje mag kopen terwijl er al zó veel in je kast hangen. Sommige mensen zijn al blij dat ze uberhaupt kleren hebben.
Everything means nothing, if I ain't got you.
