Hello people,
Na bijna een jaar bij ons te hebben gewoond is mijn hond Isis woensdag weggegaan. De reden was dat mijn zus nu om een bepaalde reden tijdelijk bij ons woont, met haar kinderen, één is bijna twee (jayden) en de ander iets ouder dan een half jaar (hayley). En aangezien Isis een behoorlijk grote hond is (Pitbull, rottweiler en bordeaudog), en ze nog vrij jong is en dus heel speels, gaat dat niet samen. Als mijn stiefbroer en Jayden wild spelen en rennen ofzo, dan wilt zij natuurlijk meedoen. Alleen is zij net zo groot als jayden en 2 keer sterker, wat al behoorlijk wat verwondingen heeft opgeleverd, oa een enorme blauwe bult en 2 blauwe ooghoeken. Kun je je voorstellen, een kind van 2 :') Maargoed. Ze moest dus weg. Daar was ik aan de ene kant heel blij mee, want ze is naar mijn zus en daar heeft ze het waarschijnlijk beter dan hier waar iedereen constant boos op haar is, maar aan de andere kant was ik zo gehecht aan haar, en zij duidelijk ook aan mij. Ik was nog de enige die altijd met haar speelde, en ik kon soms uren met haar rondlopen. En het klinkt misschien dramatisch maar ik ben er echt kapot van dat ze weg is. Toen ze haar op kwamen halen en ik al afscheid van haar had genomen, wouden ze de deur uit lopen en Isis probeerde zo hard om naar mij toe te lopen, dat beeld vergeet ik echt nooit. Ik kan er niet tegen als iemand over een huisdier begint, ik kan echt niet naar een foto van haar kijken zonder me vreselijk te voelen. Ik heb tot nu toe elke avond over haar gedroomd en als ik dan 's ochtends beneden kom in de lege woonkamer en verwacht dat Isis tegen me aanspringt, is er niemand.
Mijn zus belde donderdagavond dat het heel goed gaat met haar, daar ben ik echt blij om maar aan de andere kant wil ik dat ze het híer goed heeft.
Weet iemand wat ik moet doen, want zo kan ik me bijvoorbeeld totaal niet meer concentreren op school en ik voel me gewoon totaal leeg.
- Je zal wel denken dat ik me aanstel maar door bepaalde gebeurtenissen kan ik er niet tegen om mensen/dieren te verliezen.
Everything means nothing, if I ain't got you.
Salaryman