Zoals ik eenmaal beminde,
zo beminde er op aarde nooit een.
Maar ik vond tot wie ik mij wendde,
slechts harten van ijs en steen.
Toen stierf mijn geloof aan de vriendschap,
mijn hoop en mijn liefde verdween.
En, zoals mijn hart toen haatte,
zo haatte er op aarde nooit een.
En somberen, bittere lied'ren.
Zijn aan mijn lippen ontgleên.
Zo somber en bitter als ik zong,
zo zong er op aarde nooit een.
Verveeld heeft mij eindelijk dat haten,
dat eeuwig gezang en geween.
Ik zweeg, en zoals ik nu zwijg.
Zo zweeg er op aarde nooit een.
i like cookies :Y)
