Een seconde kan het duren. Je raakt je dierbaren kwijt en ziet ze niet meer terug. Het kwijtraken kan op vele verschillende manieren. Op sommige manieren ben je er snel overheen, met andere manieren zal je het je hele leven bijdragen. Mensen kwijtraken als angst, is dat geen angst dat dingen uit je handen glippen? De mensen die om je heen zijn, als lichtjes in het donker, die opeens uitdoven.
Als je het zo bekijkt, is het niet gek dat mensen angstig raken. Iedereen wordt bang in een donkere vreemde ruimte als het licht opeens uit springt.
Een seconde voordat je dierbaren opeens dood kunnen gaan. Weg uit het leven, bij deze optie weet je dat je ze nooit meer zal zien. Je kan geen afscheid meer nemen, want ze worden weggerukt. Je kan geen contact meer met ze opnemen, om ze te vertellen hoeveel ze je mist. Zij zullen altijd in je hart blijven en je neemt er langzaam vrede mee of het verlies zal altijd blijven knagen.
Verlies waarbij je dierbaren er altijd zullen zijn, maar ze je nooit meer zullen aankijken.
Als je zoiets ergs hebt gedaan, dat de ander je niet meer kan vergeven. Waarbij de ander niet meer normaal tegen je kan doen en waarbij alles nooit meer hetzelfde is. Dat is een verlies die misschien nog wel pijnlijker is dan het doodgaan van je dierbaren. Je weet dat ze er nog zijn en dat de mogelijkheid er is om alles nog oké te laten worden. Tegelijkertijd is de mogelijkheid er niet meer. Deze pijn is wel van kortere duur. Dingen veranderen namelijk en je kan je makkelijker over iets heen zetten dat er nog is dan over iets wat er níét meer is. Je gaat door met je leven.
Verlies in de liefde. Misschien komt dat nog wel het meeste voor. Elke dag kan de ander je vertellen dat het over is. Dat diegene niet (meer) van je houdt of dat je eigenlijk best wel tegenvalt. Het ergste is dat je het lang niet altijd aan kan zien komen. Verliefdheid kan zo over zijn, een seconde kan het duren. Niemand kan je de garantie geven dat een relatie lukt. Diegene waar je het meeste om geeft en die je hart heeft veroverd, kan elk moment weglopen.
Dat alles vind ik enge gedachtes. Alles en iedereen om me heen kan doodgaan, niets meer met me te maken willen hebben of niet meer om me geven. Het hoeft maar 1 seconde te duren. Niets geeft mij of iemand anders ook maar de garantie dat dingen blijven zoals ze zijn. Morgen kunnen ze drastisch veranderd zijn, waarbij je wereld op de kop staat. En dan? Waar ben je zonder je dierbaren, juist als je het moeilijk hebt?
De mensen om wie je geeft en waarvoor je jezelf zou opofferen…
i like cookies :Y)
