"Gewoon een beetje sterker en een beetje wijzer." was zijn argeloze verklaring tegenover haar. En hij schonk haar een schuine glimlach die haar telkens weer van haar stuk bracht. Hoe lang ze hem ook kende of ze ooit aan zijn schoonheid zou kunnen wennen wist ze niet. De blik in haar ogen liet merken dat ze wel degelijk bang was. Hij wist dat leven zonder haar onmogelijk was.
En aangezien ik nu in Slowakije zit en bij mensen op visite ben weet ik niet of ik dit nu goed heb getypt zoals het in mijn document staat maar het lijkt er wel op. En het gaat over vampieren kan ik verklappen.
En ik weet niet of ik het in de hij/zij vorm moet schrijven of in de ik vorm.
Aan jullie de keus.
Liefs,
[ bericht aangepast op 24 juli 2009 - 16:05 ]
Be here, be alive, and be the means to a worthwhile end. Head down, chin up, eyes on the horizon. Don’t blow it.
