Akatsuki RP overleg - Rollen verdeling

Zet je rp maar voort
zijn marika en morbidia van jezelf?

Jumping out of my window or jumping in front of a train seems to be THE fitting solution now

Precies wat ik ook dacht c;
Haruka (Mariko's zus) is trouwens 21/22
Just so you know.
Maar nu ga ik echt en ik ga verzinnen hoe ik op Rasenritsu's stuk ga antwoorden.

XxX

there is an ocean in my heart, hidden behind eyes of celadon.

Sure
Cya! ^^

Misschien dat we onze hoofdpersonages een eigen tekstkleur geven. Of stelletjes samen zodat je weet waar je moet kijken.

Bijvoorbeeld:
Morbidia en Pein samen pimpelpaars met een goud randje
Mariko en Itachi samen bloedrozenrood
Haruka en haar bf samen middelandseoceaanblauw

there is an ocean in my heart, hidden behind eyes of celadon.

Sorry voor die abnormale kleuren, ik ben een beetje absurd bezig
Misschien dat jij met Morbid vast kan beginne. Ochtendritueel ofzo? Dan heb je iets te doen terwijl J en ik aan onze stukjes werken. Misshien dat je haar laat wandelen ofzo, weet ik veel, of dat je haar koprollen voor Lee's huis laat doen en haar hem laat dwingen om haar naar de bakker te dragen ofzo.
WIj zijn nog wel even bezig. Want Mariko wil niet helemaal lukken. Maar het gaat beter ^ ^

there is an ocean in my heart, hidden behind eyes of celadon.

Lieve lieve Loveless,
Mogen J en ik alsjeblieft rood voor ItaMari?
Het is mijn favoriete kleur en het past bij ze vanwege Ita's rode ogen en Mari's rode strepen in haar haar.
Misschien voor Morbidia en Pein paars? De kleur van de dood?

there is an ocean in my heart, hidden behind eyes of celadon.

Geef mij maar een paars/roze. Zo'n kleur van HIM. Ik wil best beginnen, maar op wat van manier wil je het geschreven hebben?
Like gewoon?
Ik ren door mijn huis heen achter mijn weglopend tandenborstel aan terwijl ik schreeuw; 'Kom terug!!!'

Zo? ^^ en ik ga zeker koprollen voor Lee's deur maken

In de derde persoon. Dus:

De tandenborstel van Morbidia was heel vervelend aan het doen en sloeg haar recht in het gezicht, tandpastasporen achterlatend. Maar Morbidia gebruikte haar super eenhoorn krachten en versloeg de tandenborstel en kon eindelijk haar tanden gaan poetsen.

there is an ocean in my heart, hidden behind eyes of celadon.

Dan ga ik foto's maken hoe je dat gaat doen c;

there is an ocean in my heart, hidden behind eyes of celadon.

Alright!

S'morgens om een uur of half 10, viel Morbidia eindelijk uit haar nest. 'Wil niet' kreunde ze vermoeid terwijl ze probeerde op te staan maar half vast zat in haar dekens. Uit woede scheurde ze haar dekens kapot en sprong omhoog. Ze rende de badkamer in om haar tanden te poetsen, wassen en make-up te doen. Nadat het voor de helft gelukt was, en ze haar tandenborstel om had gebroken, rende ze naar onder toe om wat te eten te maken. Ze maakte zich een boterham en rende toen om zich aan te kleden.
Eenmaal aangekleed en buiten, ging ze naar Lee's huis. 'Lee-san!!' gilde ze. Ze vond het geweldig om Lee s'morgens te plagen. Maar Lee antwoorde vandaag niet...
'Lee? LEE?! Ben je bezig met Gai-san? Moet ik later terug komen?' roept ze. Ze wilt richting zijn huis lopen maar valt over een uitstekend wortel van een boom. Achter haar hoort ze een gelach en ziet iemand staan...

En toen moest ik pleite. want ik moet werken ^^ en mensen irriteren... en de winkel openen ik heb geen zin >_<
Naja, was zo goed? Anders verwijder ik het wel en doe ik het overnieuw ofzeu... Talk to ya later dudette!

Is goed ^ ^
Ik ga wel even iets verzinnen.

there is an ocean in my heart, hidden behind eyes of celadon.

Hij had de opdracht van leider-sama gekregen het meisje in de gaten te houden. ZONDER op te vallen. Maar toen hij haar zag struikelen kon hij niet anders dan lachen, want het zag er gewoon te komisch uit. Met een grijns van oor tot oor stapte hij door de bosring in het licht. “Erg artistiek Morbidia-san. Mooi explosief,” zei hij met een grijns van oor tot oor. Zijn blauwe ogen fonkelden van de pret en hij gniffelde bij het beeld van het vallende blondje.
Hij keek naar het raam van het huis waar de twee voor stonden en grinnikte nogmaals. “De spandex mannen zijn aan het calorieën verbranden met elkaar,” zei hij en knipoogde terwijl hij dat zei. Hij wist hoe die twee in vorm bleven en dat was niet door die stomme sportoefeningen van ze.
Hij besloot dat het tijd was zich weer een uit de voeten te maken, gooide zijn lange blonde haar over zijn schouder en groette: “Baibai, Morbi-san. Tot de volgende keer.” Toen verdween hij weer in de schaduwen van het woud.

Dat is het voor nu!

there is an ocean in my heart, hidden behind eyes of celadon.

Morbidia keek de blonde jongen na, hij zag er niet slecht uit... -Morbid, kappen, niet meteen aan zo'n dingen denken...- schoot door haar hoofd heen terwijl ze rond keek.
Even was het stil. -Nee, hij was toch echt wel een lekker ding!- ze begon weer verder te lopen omdat Lee toch niet naar buiten kwam. Maar voordat ze ging maakte ze nog snel een koprol voor zijn deur.
Terwijl ze door de straten van Konoha loopt, gaapt ze terwijl ze aan de blonde jongen denkt. Opeens knalt ze tegen iemand aan. Ze kijkt en ziet een man in een zwart jas met rode wolken erop. Haar ogen wijdenen en ze begint gillend weg te rennen terwijl ze schreeuwt, 'Potloodventer!!!'

Hij is niet lang ofzeu maar ik moet pleite Anders kom ik te laat op mijn werk en dat is niet goed... Cya later!

Moet jij niet naar school? o_0
Okay, komt ie!

Met opgetrokken wenkbrauwen en in zichzelf lachend keek de haaienman het gillende meisje achterna. Zijn mondhoeken krulden omhoog toen hij grijnzend tegen zijn vrouwelijke collega zei: “Jouw beurt om haar te laten schrikken Konan.” Compleet ongeïnteresseerd ogend maakte de blauwharige vrouw zich los van de muur en achtervolgde onopgemerkt het luidruchtige meisje. Op een gegeven moment was ze het zat en trok de gillende troela in een donkere steeg. “Morbidia-san, onze leider wil je ontmoeten en we gaan je over een paar dagen ophalen. Tegenstribbelen heeft geen zin.” De laatste worden waren extra benadrukt, en nadat ze waren uitgesproken verdwenen de twee in mantels gehulde antihelden zoals hun de blonde dat eerder had gedaan.

there is an ocean in my heart, hidden behind eyes of celadon.

Nee, ik heb vakantie

Morbidia staarde met open mond naar waar de twee net vandaan kwamen. 'Pein?' Ze wist wie Pein was... Een man die Akatsuki bestuurde... Maar waarom moest zij naar haar? -Dat meisje was wel knap...- Natuurlijk, ze dacht meestal alleen aan verleiding, mannen en vrouwen en meer...
'Komen jullie me maar halen' mompelt ze en begint weer verder te lopen. Even later, stopt ze. -Wat als Pein familie was van dat meisje? Zou hij ook zo knap zijn?- Pein was nog nooit in het echt gezien. Mensen zeiden dat zijn ogen een eeuwig lijden afstraalde...
'Tobi Wa ii Ko da' Morbidia schrikt zich dood en draait zich geschrokken om. Daar staat weer een van de potloodventers... Een masker voor zijn gezicht, wel geen zwarte jas aan zoals de rest, maar ze wist gewoon dat hij bij die groep hoorde. 'Konnichiwa Morbidia-chan!' roept hij terwijl hij blij begint te zwaaien. Ze trekt langzaam haar wenkbrauw op en begint weg te lopen. Als Pein haar wou, moest hij haar maar persoonlijk komen halen.

Mijn eerste stukje Mariko.

Een Duistere Vreemdeling
Op sommige dagen was het moeilijker om op te staan dan op andere. Ook al had ze deze nacht lang geslapen, voelde het aan alsof ze dat helemaal niet had gedaan. En daarbij kwam ook nog eens dat ze niks kon vinden wat ze nodig had. Ze had net haar zwarte hotpants gevonden maar kon toen haar favoriete rode korset met satijnen linten en kanten randjes, dat ze had klaargelegd niet vinden. Toen ze eindelijk aangekleed was, was haar doek verdwenen. Waar ze ook keek, ze zag hem niet. En met een zicht van 3km omtrek was dat toch behoorlijk frustrerend. “Hárúká! Haruka!” riep ze. “Ik kan mijn blinddoek niet vinden. Haruka, ik heb mijn blinddoek nodig, niemand buiten jou en Morbidia mag mijn ogen zien.” Met een ingehouden snik liet Mariko zich langs de deurpost op de grond zakken. “Deze ogen zijn een vloek van God,” huilde ze. De mensen die ervoor gezorgd hadden dat haar ogen werden dichtgenaaid zouden er voor boeten. Haar ouders hadden het moeten voorkomen, het was hun schuld. Maar haar vader was dood, omgekomen bij een missie en haar moeder was jammer genoeg dement. Maar haar wraak zou zoet zijn, ze koesterde haar wrok als een geliefde. Maar liefde had zij nooit gekend.

there is an ocean in my heart, hidden behind eyes of celadon.