haaii folks,
Ik ben net terug van shoppen met mijn moeder, ik had nog een bolero achtig vestje nodig voor mijn gala jurk.. na de hele middag roepen wat voor een tijd ze wel niet aan mij verspilt en geirriteerd zijn dat ze met mij mee moest omdat ze zogenaamd élk weekend met mij moet shoppen. 
[wat overigens helemaal niet klopt ik shop áltijd met vrienden, ik maak altijd ruzie met mijn moeder 
] Zijn we thuis en is er weer zoals altijd een soort van ruzie tussen mijn ouders.. en dan gaat mijn moeder altijd haar hele verhaal tegen mij houden. wat ik zéér vervelend vind want ze maakt mij altijd helemaal depri. .__. En nu zegt ze dus dat ze alleen nog bij mijn vader is voor ons [ik en mijn broertjes] want ze kan mijn vader niet uitstaan en hij haar niet. En ze is er heilig van overtuigd dat het veel beter voor ons zou zijn als ze wel zouden scheiden enzo.. en ze zegt dat ze emotioneel levensmoe is o.o En dat ze het allemaal niet meer wil en dat ze alles alleen maar op ons afreageerd.. Alsof ik die informatie wou horen! Ik heb er altijd maar hoop ingehouden! je zou zeggen dat ik me nu vreselijk hoor te voelen.. maar ik heb mij er voor afgesloten.. het doet me (nu) niks.. Ik weet zeker dat er weer een punt komt dat ik weer helemaal instort zo gaat dat jammer genoeg altijd bij mij, ik hoop alles op en dan op een gegeven moment explodeert de bom.
Ik weet echt niet wat ik ermee aanmoet, maar ik wil ab-so-luut niet dat ze scheiden! dan maar non stop ruzie :'/
Fighting for peace is like fucking for virginity ©CT
